ای برادر غم عشقْ آتش نمرود انگار
درآتشی از آب وعطش سوخت تنت را
ماهی که به قد سرو روانم آمددرآتشی از آب وعطش سوخت تنت را
در دشت رها کرد تن بی کفنت را
پر پر شده برخاک، رها کرد وپراکند
در خاطره ها عطر خوش پیرهنت را
دلتنگی لطفا
شوق دیدار تو شد لبریز از جام وجودم
ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود
