روی سایت دلنوشتۀ نقطه پــرگار | شمیم فرهادی و امیرادبی کاربران انجمن یک رمان

[AmirAdabi❆]

می‌گویند من در این شهر غریبم!
نه! اشتباه میکنند!
من آنقدر کوچه‌های این شهر را
بدنبال تو گشته‌ام
که همه یشان من را خوب می‌شناسند
اما، خب،
باید به آنها گفت
غریب این شهر،
تویی! تو!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

سالهاست تلاش می‌کنی
سلول به سلول روحی که زخم خورده را
بازسازی کنی...
گاه با کلامی گاه با سلامی...
اما نمی دانی تلاشت بیهوده است؟!
کاری محال!
”به روز رسانی وضعیتی که سالهاست به روز نمی شود“!​

 

[AmirAdabi❆]

بس است هرچه پروانه وار
به دورت گشتم و گشتم و گشتم
تو آب شدی! تمام شدی و رفتی
اما،
آن شعله های سوزان غرورت،
نگذاشت بوسه ای به گونه‌ام بزنی!
لعنت به تمام شعله شمع های غرور!!
​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

درختان از دست تو عاجز شده اند!
هی تیشه بر ریشه شان میزنند...
و خنجر بر جانشان!
از خانه دور و به کارخانه میروند..
تا دفتر شوند و من...
تمامشان را پر کنم از
توصیف ماه چهره ی ” تو“...!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

گیرم من هی بنویسم...
مگر تو میخوانی؟
مگر میفهمی راز اصوات و کلمات را؟
نه...
باور کن آخرش من...
تمامی نوشته هارا درآغوش کشیده و
بر مرگ ب*و*سه زنم...
و تو میمانی و یک عمر جوهر و ورق!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

اینبار را بگذار سکوت کنیم...
نه من بگویم نه تو...
نه من بنویسم نه تو...
بگذار ثانیه ها قضاوت کنند..
همین یک بار حکم به نفع من باشد!
آخر میخواهم مجازاتت را یک بغل بوسه تعیین کنم...!​

 

[AmirAdabi❆]

وقتی که رفتی،
دلم خالی شد.
نگاه کردم،
دلم را هم برده بودی!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

من کاری ندارم که صدایم خوب نیست...
من باید روی این قناری هارا کم کنم...
باید بنشینی تا برایت بخوانم...تا ببینی که صدا
زیبایی نمیخواهد...
دلی عاشق و سری شیدا میخواهد...​

 

[AmirAdabi❆]

گاه بعضی رفتن‌ها
واقعا بی رحمانست!
باید پشت سر این رفتن ها
آب نریخت،
تا دیگر برنگردند
و فقط باید گفت:
رفتی؟ بدرک!
و به زندگی ادامه داد!​

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

سن؟ فقط یک عدد است...
فاصله طبقاتی؟ حل میشود...
نارضایتی مادر ؟ رضایت میشود...
بیماری؟ باهم حلش میکنیم...
خانه به دوش؟ همه که از اولش خانه ندارند...!
میبینی؟
این همه بهانه پشت هم ردیف میشود
تا عاشقی از کوچه معشوقی گذر ها بکند...