روی سایت مجموعه دلنوشته‌ی محنت | افسانه نوروزی نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

[Afsaneh.Norouzy]

***
پاییز را دیدی؟
آن ها که رنگ عوض کردند، افتادند!
مسلکش بی‌قراریست...
پاییز!
دل‌تنگی و تنهاییست...
پاییز!
کاش می‌شد
باران بیاید و افکار کرم خورده‌مان را با خود بشوید و ببرد...
کاش می‌شد ببارد
کاش می‌شد... .​

 

[Afsaneh.Norouzy]

***
نفس بزنی
در قلبت درد شره کند،
در چشمت اشک!
گلویت...
آه، که گلویت مبادا ساز هق هقش سودا شود روزی!
بماند برای خودش و خودمان
بعضی دردها را تنهایی باید به دوش کشید!
بعضی دردها عجیب جان می‌کِشند.
نامشان دلت را آب می‌کند از دلتنگی!
سکوت، درد بی درمان این روزهایمان است که
از دهان در نیامده
از گلویمان فرو می‌رود... .
پاییز یعنی
من!
یعنی تویی که نیستی.
یعنی یک دنیا دردِ دلتنگی
و یک عالم تنهایی.​

 

[Afsaneh.Norouzy]

***
برایم شعر بگو!
بخوان!
از آن خوش‌روزها
از آن بهاری که نیامده
تیشه به ریشه زدند و خزانش کردند.
در سرم پاییز آمده،
در قلبم زمستان، بوران می‌کند.
کلمات عجب رنگی عوض کرده امشب
از دهانم در نیامده
از چشمم سرازیر می‌شود.
حالِ نابِ ما
شبیه به همان برگ‌های خشک پاییز است؛
همان مرده‌های هزار رنگ بینوا. ​

 

[Afsaneh.Norouzy]

***
پاییز یعنی به جای تو
باد دستانم را بگیرد؛
زمین برایم فرش قرمزی پهن کند،
رنگارنگ،
هزار رنگ...!
آسمان بغض کند،
غر بزند،
غره کند،
اشک بریزد!
باران ببارد،
بغض شره کند در دلِ من
نازِ فراموشِ نگاهت برایم همه شب خانه کند،
در دل ویرانه‌ی من
آه از آن خزان سوخته دلِ ویرانه‌ی من.​

 

[Afsaneh.Norouzy]

***
به نام آنان که آمدند...
خاطره ساختند...
خاطرشان در تنمان ماند...
یادشان خاطره شد.
خاطرمان تنهایی!​

 

[Afsaneh.Norouzy]

***
می‌نویسم!
از دردهایی می‌نویسم که درمانشان قلم است.
می‌نویسم اما تو بدان
دست‌نوشته‌هایم بوی بیماری گرفته.
با درد هجران کشیده دوری
می‌نویسم.
از همه آن احساسی که می‌شد باشد و وا اسفا که باید نباشد!
می‌نویسم به نام تو!
به نام عشق
به نام آن سرسپرده پر احساسی که مردگی را زندگی می‌کند.​

 

[G.ASADI]

​