روی سایت مجموعه دلنوشته‌ی دیواژه‌ها | روناهی بازگیر کاربر انجمن یک رمان

[روحـــناهی]

***
مرا جوری زخم زده‌ای که...
دیگر نمی‌شود با هیچ نخی شکاف این قلب آتش گرفته را کوک زد!
دیگر نمی‌شود با هیچ پاک کنی جای این زخم را روی این روح پاک کرد!
دیگر نمی‌شود زندگی کرد...
فقط می‌شود زنده ماند!
مرا جوری زخم زده‌ای
که این روزها...
جوری درد می‌کشم که فرشچیان هم غبطه می‌خورد!

 

[روحـــناهی]

***
نگران من نباش!
با خیال راحت در خیال او خوش باش!
من هر وقت خاطرات سیل وار مرا می‌برند...
هر وقت چشمانت را به یاد می‌آورم و نفسم قصد خودکشی می‌کند...
هر وقت واژه‌ها به خاطر سد بغض‌هایم زندانی می‌شوند...
هر وقت اشک می‌ریزم...
کسی را دارم که...
کنارم زانو می‌زند!
در آغوشم می‌کشد و مرا
دلداری می‌دهد!
نامش، تنهایی است!

 

[روحـــناهی]

***
جنگ...کار من نیست!
نباید از همان اول هم پا در جبهه چشمان تو می‌گذاشتم،
نباید!
وقتی که در مقابله با چشمان تو...
شروع نشده، زانو زده‌ام!

 

[روحـــناهی]

***
الفبای عشق را آموختن در مکتب چشمانت آن‌قدر شیرین بود که زنبورهای عسل را هم به سجده وادار کند!
حالا فرض کن عشقی چنین شیرین...
داغش چه قدر سوز دارد،
که حتی نمی‌توانم برایت از آن بگویم!

 

[روحـــناهی]

***
نامرد جان!
دعا می‌کنم روزی کسی را بیابی که قلبت بی او تنها یک ماهیچه باشد، نه دلی که هم نوای گام‌هایش می‌تپد.
دعا می‌کنم آهنگ‌ها همه در گوشت قصه عشق شوند؛ حتی اگر از عشق نگویند... .
آن گاه، یک لحظه دوری‌اش آتش شود در جانت!
شاید یک لحظه،
حال سوخته حالم را لمس کنی.

 

[روحـــناهی]

***
از دست‌هایم، باید حکایت‌ها برایت نقل کنم.
عقل حکم می‌کند و قلم آماده نفس تازه می‌کند. می‌گوید بنویس خداحافظ...!
آنچه می‌نویسند تنها سکوت است.
عقل که حیران می‌شود، مقصد نگاه دست‌ها را قفسه سینه میابد... .
جایی لابه لای اشک‌های چهره دل!

 

[روحـــناهی]

***
بازی دردناکی بود عشق... .
وقتی انتهای بازی به کیش شدن یکی و مات شدن دیگری ختم میشد!

 

[روحـــناهی]

***
راهی دیگر به نقطه سر خط زندگی‌ام نمانده.
نمره انشای زندگی‌ام بیست می‌شود وقتی قبل از تو، با تو و بعد از تو تنها ضمیر جا خوش کرده در این انشا فقط تو بوده است!

 

[روحـــناهی]

***
گردون، گردتر از آن بود که فکر می‌کردم.
روزی من گرد تو می‌گشتم...
حالا خاطراتت دور میدان ذهن چروکیده‌ام دور دور می‌کنند!

 

[روحـــناهی]

***
رد پایت را از این کوچه دل پاک کن
زیادی سنگین است
دل من مرد میدان نیست...!
شانه چهار شانه ندارد که بر دوش بکشد این درد را... .