مشاعره مشاعره با اشعار نیما یوشیج

[شکوفه هلو]

می تراود مهتاب
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند
خواب به چشم کس و لیک

 

[Samira-M]

می تراود مهتاب
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند
خواب به چشم کس و لیک

کیستی؟ چه نام داری؟ گفت: عشق
گفت: چونی؟ حال تو چون است؟ من
گفتمش: روی تو بزداید محن
تو کجایی؟ من خوشم؟ گفتم: خوشی

 

[m.sina]

کیستی؟ چه نام داری؟ گفت: عشق
گفت: چونی؟ حال تو چون است؟ من
گفتمش: روی تو بزداید محن
تو کجایی؟ من خوشم؟ گفتم: خوشی

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا

یک چند در انتظار بگذشت مرا

باقی همه صرف حسرت روی تو شد

بنگر که چه روزگار بگذشت مرا

 

[Samira-M]

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا

یک چند در انتظار بگذشت مرا

باقی همه صرف حسرت روی تو شد

بنگر که چه روزگار بگذشت مرا

آه از این عشق قوی پی آه! آه
کودکی کو! شادمانی ها چه شد؟

تازگی ها، کامرانی ها چه شد؟
چه شد آن رنگ من و آن حال من

 

[m.sina]

آه از این عشق قوی پی آه! آه
کودکی کو! شادمانی ها چه شد؟

تازگی ها، کامرانی ها چه شد؟
چه شد آن رنگ من و آن حال من

نازک‌آرای تن ساق گلی

که به جانش کشتم

و به جان دادمش آب

ای دریغا به برم می‌شکند

 

[Samira-M]

نازک‌آرای تن ساق گلی

که به جانش کشتم

و به جان دادمش آب

ای دریغا به برم می‌شکند

در نهان می گفت با من این ندا
بایدت جویی همیشه وصل او

که فکنده ست او تو را در جست و جو
ترک آن زیبارخ فرخنده حال

 

[m.sina]

در نهان می گفت با من این ندا
بایدت جویی همیشه وصل او

که فکنده ست او تو را در جست و جو
ترک آن زیبارخ فرخنده حال

لحظه ای او را نمی یابد
آفتاب من
روی پوشیده است از من در میان آبهای دور
آفتابی گشته بر من هر چه از هر جا
از درنگ من یا شتاب من

 

[Samira-M]

لحظه ای او را نمی یابد
آفتاب من
روی پوشیده است از من در میان آبهای دور
آفتابی گشته بر من هر چه از هر جا
از درنگ من یا شتاب من

نه مرا غمخواری و نه هیچ یار
می فزاید درد و آسوده نیم

چیست این هنگامه، آخر من کیم؟
که شده ماننده ی دیوانگان

 

[m.sina]

نه مرا غمخواری و نه هیچ یار
می فزاید درد و آسوده نیم

چیست این هنگامه، آخر من کیم؟
که شده ماننده ی دیوانگان

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته‌ی چند
خواب در چشم ترم می‌شکند
نگران با من استاده سحر
صبح می‌خواهد از من
کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر

 

[Samira-M]

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته‌ی چند
خواب در چشم ترم می‌شکند
نگران با من استاده سحر
صبح می‌خواهد از من
کز مبارک دم او آورم این قوم به جان باخته را بلکه خبر

روزگاری رفت و هستم مبتلا
هر سری با عالم خاصی خوش است

هر که را یک چیز خوب و دلکش است
من خوشم با زندگی کوهیان