مشاعره مشاعره با اشعار پروین اعتصامی

[بهآر :)]

تو همچون نقطه، درمانی درین کار
که چون میگردد این فیروزه پرگار
نه تنها بر تو زد گردون شبیخون
مرا نیز از دل و دامن چکد خون

نقد امروز را ز کف بیرون کنیم
گر که فردایی نباشد، چون کنیم؟

 

[m.sina]

نقد امروز را ز کف بیرون کنیم
گر که فردایی نباشد، چون کنیم؟

می تنی تاری که جاروبش کنند
می کشی طرحی که معیوبش کنند
هیچ گه عاقل نسازد خانه‌ای
که شود از عطسه‌ای ویرانه‌ای

 

[Samira-M]

می تنی تاری که جاروبش کنند
می کشی طرحی که معیوبش کنند
هیچ گه عاقل نسازد خانه‌ای
که شود از عطسه‌ای ویرانه‌ای

یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی
بگفت ای بیخبر، مرگ از چه نامی زندگانی را
اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی
که گردونها و گیتی هاست ملک آن جهانی را

 

[m.sina]

یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی
بگفت ای بیخبر، مرگ از چه نامی زندگانی را
اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی
که گردونها و گیتی هاست ملک آن جهانی را

ای خوشا مستانه سر درپای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

نزد شاهین محبت بی پر و بال امدن
پیش باز عشق ائین کبوتر داشتن

 

[Samira-M]

ای خوشا مستانه سر درپای دلبر داشتن
دل تهی از خوب و زشت چرخ اخضر داشتن

نزد شاهین محبت بی پر و بال امدن
پیش باز عشق ائین کبوتر داشتن

نیکی چه کرده ایم که تا روزی
نیکو دهند مزد عمل ما را
انباز ساختیم و شریکی چند
پروردگار صانع یکتا را

 

[بَهآرنارنج]

نیکی چه کرده ایم که تا روزی
نیکو دهند مزد عمل ما را
انباز ساختیم و شریکی چند
پروردگار صانع یکتا را

آنکه آورد ترا، ما را برد
اندرین دفتر پیروزه، سپهر
آنچه را ما نشمردیم، شمرد
غنچه، تا آب و هوا دید شکفت

 

[m.sina]

آنکه آورد ترا، ما را برد
اندرین دفتر پیروزه، سپهر
آنچه را ما نشمردیم، شمرد
غنچه، تا آب و هوا دید شکفت

تو به فکر خفتنی در این رباط
فارغی زین کارگاه و زین بساط
در تکاپوییم ما در راه دوست
کارفرما او و کارآگاه اوست​

 

[Samira-M]

​

تو به فکر خفتنی در این رباط
فارغی زین کارگاه و زین بساط
در تکاپوییم ما در راه دوست
کارفرما او و کارآگاه اوست​

ترا پاسبان است چشم تو و من
همی خفته می بینم این پاسبانرا
سمند تو زی پرتگاه از چه پوید
ببین تا بدست که دادی عنانرا

 

[بَهآرنارنج]

ترا پاسبان است چشم تو و من
همی خفته می بینم این پاسبانرا
سمند تو زی پرتگاه از چه پوید
ببین تا بدست که دادی عنانرا

اندرین دفتر پیروزه، سپهر
آنچه را ما نشمردیم، شمرد
غنچه، تا آب و هوا دید شکفت
چه خبر داشت که خواهد پژمرد

 

[m.sina]

اندرین دفتر پیروزه، سپهر
آنچه را ما نشمردیم، شمرد
غنچه، تا آب و هوا دید شکفت
چه خبر داشت که خواهد پژمرد

دل اگر توشه و توانی داشت
در ره عقل کاروانی داشت

دیده گر دفتر قضا میخواند
ز سیه کاریش امانی داشت