روی سایت دلنوشته دختری از جنس باران | niloo_j کاربر انجمن یک رمان

[Niloo.j]

نام دلنوشته: دختری از جنس باران
نام نویسنده : niloo_j
ویراستار: نسترن بانو

مقدمه:​

باران، مرا به خاطر آور؛ من همان دختری هستم که با هم قرار گذاشتیم که با هم باشیم، تو دیگر تنهایم نگذار...

 

[Niloo.j]

من باشم، تو باشی، باران باشد، چتر نباشد، شب باشد، خیابان باشد، لرز باشد، سوز باشد، به سرماخوردگی بعدش می‌ارزد!

 

[Niloo.j]

کاش دوباره باران ببارد، نه از آن باران‌های همیشگی، از همان باران که تو را به یادم می‌آورد.

 

[Niloo.j]

جانم کجایی؟
از پنجره بیرون را نگاه کن، باران می‌بارد، از همان مدل بارانی که دوست داشتی؛ ریز و شدید.
پس کی می‌آیی؟ چای دارچینت یخ کرد از نبودت!

 

[Niloo.j]

جانم!
از وقتی تو رفتی باران جایت را پر کرد، خیالت راحت باشد؛ تنها نیستم...

 

[Niloo.j]

ای جانم، باران می‌بارد؛ یادت هست اولین بار من بودم و باران بود و خیابان بود و تنهایی!
تو آمدی و با چتری در دست که مرا با خود بردی.
دیگر تنها نبودم.
.
.
.
اکنون دوباره باران می‌بارد، من هستم، باران هست، خیابان هست، تنهایی هست ولی دیگر تو نیستی...

 

[Niloo.j]

باران می‌بارد...
بقیه داستان را خودت می‌دانی...

 

[Niloo.j]

باران را دوست دارم؛ چه از آسمان بر زمین بریزد،
چه از چشمانم، شباهنگام بر روی بالشتم...

 

[Niloo.j]

باران ببارد من کنار تو باشم، چای دارچین مهیا باشد، شومینه روشن باشد، پنجره بالکن باز باشد و...

 

[Niloo.j]

باران هم باران‌های قدیم...
باران‌های قدیم پشت خانه هاجر می‌بارید، بوی شادی می‌داد، بوی عروسی، بوی خوشی، بوی وصال...
باران‌های این روزها بوی جدایی می‌دهد، بوی فراق می‌دهد...