کامل شده مجموعه اشعار ویولن سیاه | PERFUMEکاربرانجمن یک رمان

[Abiii]

به نام اوکه نوازنده دل هاست

نام مجموعه اشعار:ویولن سیاه

نام نویسنده:عبیر باوی

تگ:متوسط

مقدمه:

ویولن سیاه
همیشه ،ازهمه دردها می نوازد
اززبان من وتو سخن می گوید
و
ویولن سیاه پراز خاطراتیست که هرگز
نمی میرند..
​

 

[Abiii]

دردمن این است که تابودی وبودم

لحظه به لحظه باتوخوشحال بودم

توکناردیگر لیلی ومن آواره مردم

نبودم،نبودم اما بعدتو دادم وجودم

شدم فرهادومجنون

شدم تنها ومحزون

مراهمین بس که باتوخوشحال بودم

بیاوبرگردوبازبشو آن دیوانه عام

توبشوفرهادومن شیرین فرهاد​

 

[Abiii]

من مراقب کسی ام
که به فکرمنم نیست
حتی یه ثانیه اززندگی
به فکر رویای من نیست
توهوایی که هستم
تاهمیشه هم نفسم نیست

​

 

[Abiii]

تواین شهر
به هر سو که نگاه میکنم
نمی تونم اصلا
یکی عین توروپیداکنم
حال وروزم مثل دریاشده
دلتنگ وطوفانی
اما توقصد امدن نداری
این شهربی توخاموشه
هرچنددلمم داغونه
توی این کابوسی که برام ساختی
کاش بیاد یکی
تاانتها کنارم بمونه
بارون خیسم کرد
حس تو مریضم کرد
حست به من
منو غریبه کرد

​

 

[Abiii]

کوله بارم راجمع کردم که بردارم بروم
این خاطرات تابه کی بمانند آفت جانم
پس میگذارم میروم
سهم من ازتو،شدفقط هوای سردنگاهت
همان به،که بگذارم بروم
بازکوله باری ازدرد تورا،می‌کشم به دوش خودم
که توخوش بمانی ومن،بگذارم بروم
انگار سرنوشت احساس من از اول به تو این بود
که جاده‌ای از آرزوها را،بی تو بگذارم بروم
زندگی من عاشق ،پایانش این بود
دلی را جابگذارم بروم

 

[Abiii]

آهی درسینه دارم که گم گشتنی نیست
صاحبش مرده واین زخم تیمارکردنی نیست
اشکی درگوشه چشمانم خفته ورفتنت هضم کردنی نیست
دردی در دل دارم که رفتنی نیست
بغضی شکنم وجمع کردنی نیست
اشکم می چکد وگفتنی نیست
صاحبش رفت وتپیدنی نیست

​

 

[Abiii]

آری چشمانت راببند
وقتش است کمی یادم کنی
دردل دریایت گوشه ای جایم کنی
آری چشمانت راببند
شوآنچه بود و رفت و آمد به سرم
وقتش حالا که صدایم بکنی
فکری به ایناین احوال خرابم بکنی

​

 

[Abiii]

به کسی چه که من دردامو با چی سرمیکنم؟


کجا خسته ترم وخستگی هامو سرمیکنم؟


به کسی چه که صدام واسه کیه که غم داره؟


چراغم؟کیه که تو خاطراتم جامونده؟ چراچشمام نم داره؟


به کسی چه که چرا شبا سرگردونم


بی اون روانی ودیوونم


کنارهیچکی نمی تونم


بی صدای اون موندم،حیرونم


توکه نیستی بلداسم ستاره هارو


پس نپرس امشب مهمون کدوم آسمونم


توروخدا راحتم بزارین،


من که امدم واسه زندگی روی زمین


نه اینکه هرروز این دل لامذهبو بشکنید


نه این آدمیت نیست بزنیدنمکدونو بشکنید

 

[Abiii]

خیابان خالیست
پر از آدم های خالیست
تهی از آدمیت
خیابان خالیست
جای دستان تو
دربردستانم خالیست
دستانم را بیا و دربربگیر
جای دستانت را سبزکن
خیابان خالیست
دسته دسته آدم ها
می‌آیند و می روند ومی‌آیند
آمدی،رفتی وکاش بازگشتی باشد
درجاده زندگانیت
خیابان خالیست
آسمان ابریست
جای تو خیلی کنارم خالیست
عکس تودرقاب من نیست
اما بردلم
جای پای توباقیست



​

 

[Abiii]

خسته تراز آنم که بگویی دلتنگ توام

خیلی وقت که دربندتوام

خسته تراز آنم که بگویی وقت رفتن است

چمدان بسته ام می دانم که اهل رفتنم

این همیشه من بوده ام که برای
تو
و
این
و
آن رفته ام

خیلی سال است به رفتن ها عادت کرده ام

منتظر نیستم
معجزه گردد
زبان بگشایی
بگویی
می خواهمت
خودم می دانم نگو
هییس
دلم می شکند
اما
نمی دانم
چطور
ازپیش توبروم
​