روی سایت دلنوشته تیــمار | ســتاره لطــفی کاربـر انجـمن یـک رمـان

[سـایهـ سـار؛]

***
بگذار و برو ای رهگذر!
نگذار شوم خامت...
بیا و برو ای بلند قامت!
نگذار بیشتر از این شَوم حیرانت!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
یک "تیمار" در دل دارم
به بزرگیِ جهان!
یک درد در دل دارم
به سختی نبودنت!
این‌ها دست به دست هم داده‌اند
و...
کالبد بی‌جانم را، بی‌جان‌تر کرده‌اند!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
بی‌جان‌تر از آنچه هستم که فکرش را می‌کنی!
بی‌کس‌تر از آنچه هستم که فکرش را می‌کنی!
تو نمی‌دانی...
نمی‌دانی که سال‌ها است، یک تیمار، به بزرگی کوه‌ها، پهناوری دریا‌ها در دلم ریشه کرده‌است...
و تو حکم آن تبری را داری که نیستی،
تا این تیمار را ریشه‌کن کنی... .​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
ای آشنایِ من برگرد!
ای آشنایِ در عین‌ حال غریبه،
بی‌تو سخت است!
ای آشنایِ بی‌وفا!
ای آشنا با دل من!
آشنا با احساسات من،
آشنا با روح و روان من،
برگرد...
که بدجور تیمار "نبودنت" را دارم!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
سال‌ها گذشته است و چشمان‌مان کم‌‌سو،
دل‌هایمان بی‌رحم،
وضع‌مان آشفته،
روح‌مان پر کشیده‌،
احساسات‌مان بی‌سو،
زندگی‌مان بی‌هدف!
پس دل‌ها به چه خوش است؟!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
بی‌تو بودم و آشفته
می‌نالیدم از زمانه،
پرسه می‌زدم در تنهایی،
و این است رسم زندگی!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
می‌نگرم به زندگی ماتم برده‌ام
به بدبختی‌های که در حال جنگیدن با جسم بی‌جانم هستند!
به تویی که با لبخند نظاره‌گر بدبختی‌هایم هستی...
و می‌شود گفت تو عامل اصلی هستی!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
غم‌وارانه می‌زنم قدم در تیمارهای شبانه،
اشک می‌ریزم مظلومانه،
می‌کشم سختی را به جانِ جسم بی‌چاره!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
آشفته‌حالم...
می‌جنگم میان غم‌ها
با سختی،
قدم برمی‌دارم در منجلاب‌ها،
می‌روم به سوی خدا،
تا کمی کم شود، از این تیمارها!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
جانی در بدن نمانده است؛
همه و همه از ترس تیمار
پا به فرار گذاشته‌اند
به سوی مرگ!​