روی سایت دلنوشته تیــمار | ســتاره لطــفی کاربـر انجـمن یـک رمـان

[سـایهـ سـار؛]

***
تیمار واژه‌ی آشنایی‌ست؛
آشنای دردناک،
آشنای قاتل،
و در عین‌حال کشنده!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
به گل‌های پژمرده قسم،
به دل‌های داغ دیده قسم،
به سختی‌های زندگی قسم،
زندگی سخت نیست!
زندگی را باید با خوشی سپری کرد؛
فهم خود را باید همانند یک نوزاد برای زندگی تنظیم کرد!
به این راحتی... .​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
داغونم
کل شب‌ها رو با بغض می‌گذرونم!
می‌کشم با سختی
نفس‌های آخر رو...
قورت می‌دم با سختی
بغض‌های خاک خورده‌ی ته گلوم رو!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
کجایی؟!
چرا نمیایی؟!
چرا نمیایی تا دل را آرام کنی!
می‌دانی که این جسم خسته
فقط و فقط
آرزوی دیدن چشمانت را دارد!
چشمانت را از من دریغ نکن!
آ‌ن دو گوی مشکی، قدرتی دارند
که جانی دوباره به جسم بی‌جانم می‌بخشند!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
تمام آنچه که می‌خواهم رفته،
و من به چه دل خوش کنم؟!
به شب‌های سرد و بی‌روح،
به تنهایی و سختی...
یا به آن تیماری که در دلم سنگینی می‌کند؟!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
می‌دویدم دنبالش،
تا مانع شوم از رفتنش...
ولی او، شتابان قدم برمی‌داشت
به سمت کسی که برده بود دلش را!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
من...
یک تنهایِ غمگین هستم؛
با یک زندگی تراژدی
که بوی مرگ می‌دهد!
با یک دل مرده،
و یک جسم خسته!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
چگونه تحمل کنم
شب‌های تار را،
گریستن‌های نصفه شب را‌،
تیمارِ ساکن قلبم را...؟
حرف بزن!
ساکت نمان...
بگو چگونه تحمل کنم؟!
من سزاوار مرگ هستم!​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
دفن می‌کنم
تمام خاطرات‌مان را!
در قبرهایِ مخروبه‌ی قلبم... .​

 

[سـایهـ سـار؛]

***
می‌دانی؟
سخت است...
شب‌بیداری،
قورت دادن بغض‌های کهنه...
و سخت‌‌تر از همه
فراموش کردن روی ماهت...!​