مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست
نابوده به که بودن او غیر عار نیست

در عشق باش که سرخوش عشقست هر چه هست
بی کار و بار عشق بر دوست بار نیست

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

 

[m.sina]

تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد

تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد

در دیده به جای سرمه سوزن دیدن
برق آمده و آتش زده خرمن دیدن

در قید فرنگ غل به گردن دیدن
به زانکه به جای دوست، دشمن دیدن

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در دیده به جای سرمه سوزن دیدن
برق آمده و آتش زده خرمن دیدن

در قید فرنگ غل به گردن دیدن
به زانکه به جای دوست، دشمن دیدن

نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را
شیوه را بشناس قیمت، قدر مشکن ناز را
پیش تو من کم ز اغیارم و گرنه فرق هست
مردم بی‌ امتیاز و عاشق ممتاز را

 

[m.sina]

نرخ بالا کن متاع غمزه غماز را
شیوه را بشناس قیمت، قدر مشکن ناز را
پیش تو من کم ز اغیارم و گرنه فرق هست
مردم بی‌ امتیاز و عاشق ممتاز را

از لطفِ تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم
ای هست تو پنهان‌شده در هستی پنهان من

گل جامه در از دست تو ای چشم نرگس م**س.ت تو
ای شاخ‌ها آبست تو ای باغ بی‌پایان من

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

از لطفِ تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم
ای هست تو پنهان‌شده در هستی پنهان من

گل جامه در از دست تو ای چشم نرگس م**س.ت تو
ای شاخ‌ها آبست تو ای باغ بی‌پایان من

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی
نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

 

[m.sina]

نتوان وصف تو گفتن که تو در فهم نگنجی
نتوان شبه تو گفتن که تو در وهم نیایی

یار می‌آید و در دیده چنان می‌آید
که پری پیکری از عالم جان می‌آید

سر سودای تو گنجی است نهان در دل من
به زیان می‌رود آن چون به زبان می‌آید

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دیر آمدی که دست ز دامن ندارمت

جان مژده داده‌ام که چو جان در بر آرمت
شهریار

 

[m.sina]

دیر آمدی که دست ز دامن ندارمت

جان مژده داده‌ام که چو جان در بر آرمت
شهریار

تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

آنجا که جمال دلبر آمد
والله که میان خانه صحراست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا نقش خیال دوست با ماست
ما را همه عمر خود تماشاست

آنجا که جمال دلبر آمد
والله که میان خانه صحراست

تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

 

[m.sina]

تو کافردل نمی‌بندی نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند خم آن دلستان ابرو

وای این شب چه قدر تاریک است
مثل این است که شب نمناک است
پدیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است