مشاعره مشاعره با اشعار پروین اعتصامی

[m.sina]

اینـــــــــکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پـــــــــــــــــــروین است

گر چه جز تلخــــــــــــی از ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیـرین است!

تو توانا شدی ایدوست که باری بکشی
نه که بر دوش گرانبار نهی باری چند
افسرت گر دهد اهریمن بدخواه، مخواه
سر منه تا نزنندت بسر افساری چند

 

[فلورا.]

در دست بانوئی به نخی گفت سوزنی

کای ه*رز گرد بی سر و بی پا چه میکنی

ما میرویم تا که بدوزیم پاره ای

هر جا که می رسیم تو با ما چه میکنی!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

در دست بانوئی به نخی گفت سوزنی

کای ه*رز گرد بی سر و بی پا چه میکنی

ما میرویم تا که بدوزیم پاره ای

هر جا که می رسیم تو با ما چه میکنی!

یکی گوهر فروشی ثروت اندوز
بدست آورد الماسی دل افروز

نهادش در میان کیسه‌ای خرد
ببستش سخت و سوی مخزنش برد

 

[فلورا.]

یکی گوهر فروشی ثروت اندوز
بدست آورد الماسی دل افروز

نهادش در میان کیسه‌ای خرد
ببستش سخت و سوی مخزنش برد

در دفتر ضمیر، چو ابلیس خط نوشت
آلوده گشت هرچه بطومار و دفتر است!

 

[m.sina]

در دفتر ضمیر، چو ابلیس خط نوشت
آلوده گشت هرچه بطومار و دفتر است!

تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی
هرگز این سود و زیانرا نشمریم

 

[فلورا.]

تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی
هرگز این سود و زیانرا نشمریم

مهر بلند، چهره ز خاور نمی نمود
ماه از حصار چرخ، سر باختر نداشت

آمد طبیب بر سر بیمار خویش، لیک
فرصت گذشته بود و مداوا ثمر نداشت!!

 

[m.sina]

مهر بلند، چهره ز خاور نمی نمود
ماه از حصار چرخ، سر باختر نداشت

آمد طبیب بر سر بیمار خویش، لیک
فرصت گذشته بود و مداوا ثمر نداشت!!

تا نخوردی پشت پایی از جهان
خویش را زین گوشه گیری وارهان
گفت آگه نیستی ز اسرار من
چند خندی بر در و دیوار من

 

[فلورا.]

تا نخوردی پشت پایی از جهان
خویش را زین گوشه گیری وارهان
گفت آگه نیستی ز اسرار من
چند خندی بر در و دیوار من

نیست چون یک دیده ی صاحب نظر

تو ندیدی پرده ی دیوار را

چون ببینی پرده ی اسرار را

خرده می‌گیری همی بر عنکبوت!

 

[m.sina]

نیست چون یک دیده ی صاحب نظر

تو ندیدی پرده ی دیوار را

چون ببینی پرده ی اسرار را

خرده می‌گیری همی بر عنکبوت!

تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی
هرگز این سود و زیانرا نشمریم

 

[فلورا.]

تا ببازار جهان سوداگریم
گاه سود و گه زیان میوریم

گر نکو بازارگانیم از چه روی
هرگز این سود و زیانرا نشمریم

مشو خودبین، که نیکی با فقیران
نخستین فرض بودست اغنیا را

ز محتاجان خبر گیر، ای که داری
چراغ دولت و گنج غنا را!