مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[m.donya]

تمام اوست که فانی شدست آثارش
به دوستگانی اول تمام شد کارش
مرا دلیست خراب خراب در ره عشق
خراب کرده خراباتیی به یک بارش

شب من نشان مویت سحرم نشان رویت
قمر از فلک در افتد چو نقاب بر گشایی

 

[m.sina]

شب من نشان مویت سحرم نشان رویت
قمر از فلک در افتد چو نقاب بر گشایی

یک قفل زدم بر دل و پیمانه شکستم
ساقی نظر انداخت به میخانه نشستم

بر چشم زدم طعنه که این بار نبازی
زان مستی چشمش دل دیوانه شکستم

 

[m.donya]

یک قفل زدم بر دل و پیمانه شکستم
ساقی نظر انداخت به میخانه نشستم

بر چشم زدم طعنه که این بار نبازی
زان مستی چشمش دل دیوانه شکستم

من چو از تیر توام بال و پری بخش مرا
خوش پرد تیر زمانی که کمان برخیزد

 

[m.sina]

من چو از تیر توام بال و پری بخش مرا
خوش پرد تیر زمانی که کمان برخیزد

در سماع آفتاب این ذره ها چون صوفیان
کس نداند بر چه قولی بر چه ضربی بر چه ساز

اندرون هر دلی خود نغمه و ضربی دگر
پای کوبان آشکار و مطربان پنهان چو راز

 

[m.donya]

در سماع آفتاب این ذره ها چون صوفیان
کس نداند بر چه قولی بر چه ضربی بر چه ساز

اندرون هر دلی خود نغمه و ضربی دگر
پای کوبان آشکار و مطربان پنهان چو راز

زین دوهزاران من و ما ای عجبا من که منم
گوش بده عربده را دست منه بر دهنم

 

[m.sina]

زین دوهزاران من و ما ای عجبا من که منم
گوش بده عربده را دست منه بر دهنم

ما را به خود کردی رها شرمی نکردی از خدا

اکنون بیا در کوی ما آن دل که بردی باز ده

 

[m.donya]

ما را به خود کردی رها شرمی نکردی از خدا

اکنون بیا در کوی ما آن دل که بردی باز ده

همه را بياموزدم، ز تو خوشترم نيامد
چو فرو شدم به دريا چو تو گوهرم نيامد

 

[m.sina]

همه را بياموزدم، ز تو خوشترم نيامد
چو فرو شدم به دريا چو تو گوهرم نيامد

دارم دلکی به تیغ هجران خسته
از یار جدا و با غمش پیوسته

آیا بود آنکه بار دیگر بینم
با یار نشسته و ز غم وارسته

 

[فلورا.]

دارم دلکی به تیغ هجران خسته
از یار جدا و با غمش پیوسته

آیا بود آنکه بار دیگر بینم
با یار نشسته و ز غم وارسته

هاتفی از گوشه ی میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، می بنوش!
هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی قرار من باشی

 

[m.donya]

هاتفی از گوشه ی میخانه دوش
گفت ببخشند گنه، می بنوش!
هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی قرار من باشی

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا