مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[_MAEDEH_]

دفتر شعر مرا دزدیدند
گر بدانند تویی مخاطب اشعارم
باز پس می آرند...

 

[زینب میشی]

داشته ام هر صبح و شام جانا تو را
گر نداشتم چه میشد خدا اقبالم؟

 

[Soran]

داشته ام هر صبح و شام جانا تو را
گر نداشتم چه میشد خدا اقبالم؟

مه اقبال شریفم به طریقی تار است
ماه شو تا ره مه دیده محیا گردد

 

[زینب میشی]

مه اقبال شریفم به طریقی تار است
ماه شو تا ره مه دیده محیا گردد

دل و دیده را رها کن شب مستی ات به پیش است
گر دلت باخته ای دهمت نوید که ریش است

 

[Soran]

دل و دیده را رها کن شب مستی ات به پیش است
گر دلت باخته ای دهمت نوید که ریش است

تا دلم را نوبهاری بیندش
صد زمستان رفته ای معشوق من

 

[زینب میشی]

نامه را دادم به او بگرفت ز من

پاره کرد دور ریخت احساس من

 

[Soran]

نامه را دادم به او بگرفت ز من

پاره کرد دور ریخت احساس من

نَبُود نقش دل من آسمانی بی کرانه
به همین رخ به رخ جام جهان قسم خورم

 

[_MAEDEH_]

من ز او رنجیده ام اما
بی او نتوانم که بمانم

 

[زینب میشی]

میروم یک روز من از این میان
وای و واویلا نباشد پاسخی بر درد من

 

[Soran]

میروم یک روز من از این میان
وای و واویلا نباشد پاسخی بر درد من

نه ستایش نه منادا نه تشکر نه ثنا
نه فروغی نه امینی نه کریمی نه جفا