مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[زینب میشی]

آسمان بردار از سرم ابر سیاه
من ندارم طاقت جبر و گناه

 

[Soran]

آسمان بردار از سرم ابر سیاه
من ندارم طاقت جبر و گناه

هیهات از این دوری و هیهات از این غم
یارب به سرم ابر نبارد بجز از غم

 

[زینب میشی]

ماه امشب ندارد جلوه ای یا رب چرا
یا که از اندوه و غم نادیده می بینم مها

 

[Soran]

ماه امشب ندارد جلوه ای یا رب چرا
یا که از اندوه و غم نادیده می بینم مها

آرام همان است که آرام برد یاد
آرام و دلارام تویی مظهر فریاد
آشوب کنی در دل بی وصع و مقامت
فریاد کنی چون شبحی در ملع آب

 

[زینب میشی]

با یاد تو آرام دلم بود
با هر نفسم نام تو فریاد دلم بود

 

[Soran]

با یاد تو آرام دلم بود
با هر نفسم نام تو فریاد دلم بود

دوست دار دلت هستم مستی و عشق وجودم
دوست باش و دوستی کن ما ز یاران تو هستیم

 

[زینب میشی]

میهمان بودم من امشب ساعتی

کو کجایی تا ببینم روی ماهت لحظه ای؟

 

[Soran]

میهمان بودم من امشب ساعتی

کو کجایی تا ببینم روی ماهت لحظه ای؟

یارم چو رود منزل ارواح
آرد به برون یار زلیخا

 

[زینب میشی]

از میان این همه با تو نشستم گاهی
که تو چون صبح سپیدی و سحرگاهی

 

[Soran]

از میان این همه با تو نشستم گاهی
که تو چون صبح سپیدی و سحرگاهی

یا روز تو را جا ندهد یا تو نخواهی
چون شب ز دل صبح و سحر گه به ثنایی