مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[alinasserikhanik]

نرود نقش نگاهت دمی از افکار پوچم
توچه باشی و نباشی عاقبت درفکر کوچم...

می شود خورشید روز برف بود
درتن آغوش سرد حرف بود
یا که آهی سر دراین پنجره
اشک ماهی دردرون ظرف بود

 

[زینب میشی]

دریغا رفت و از من دور شد هر لحظه خوشی

کاش نمی دیدم چنین روزی به غمها و ناخوشی

 

[alinasserikhanik]

دریغا رفت و از من دور شد هر لحظه خوشی

کاش نمی دیدم چنین روزی به غمها و ناخوشی

یاد تودر نم نم باران شدم
کنج دلم ،آب بهاران شدم

 

[زینب میشی]

مرگ هم از من فراری شد خدا!

این چه تقدیر است باراله

 

[alinasserikhanik]

مرگ هم از من فراری شد خدا!

این چه تقدیر است باراله

هرصورت زیبا به جهان، خاک
پیچیده به خاک اش همه افلاک
ما ازدل خاکی ام، افتاده به باران
درعشق بتان سینه به صدچاک

 

[alinasserikhanik]

یاد تودر نم نم باران شدم
کنج دلم ،آب بهاران شدم

می آیم این بداهه ها در دستم
می گویم وازحال خودم سرمستم
تا لایک کشد بر قلم ام استادم
خرسند من ام ،تا دل عالم هستم

 

[زینب میشی]

هرصورت زیبا به جهان، خاک
پیچیده به خاک اش همه افلاک
ما ازدل خاکی ام، افتاده به باران
درعشق بتان سینه به صدچاک

کودکی بودم سراسر دلخوشی
آرزو کردم بزرگ باشم شدم با ناخوشی

 

[alinasserikhanik]

کودکی بودم سراسر دلخوشی
آرزو کردم بزرگ باشم شدم با ناخوشی

یاد بادا کودکی های قدیم
لُپ سرخ واشک چشمی درنسیم
عالمی اندازه ی دست پدر
در نوازش یاد می بارد بسر
لی لی ویک خط سنگ وآس آس
یادها درچنگم این خوشه داس
خانه ها ازجنس خاک وسنگ بود
چون وجود خانه بی نیرنگ بود
مادری درچفت در با چای بود
زندگی پیچیده در این رای بود
............
حال درهم می شوم ازسوزها
تا که گویم قصه ی آن روزها

 

[زینب میشی]

آیه ی عشق خوانده ام از سوز دل

کی به پایان میرسد این آهِ دل!

 

[alinasserikhanik]

کودکی بودم سراسر دلخوشی
آرزو کردم بزرگ باشم شدم با ناخوشی

کودکی بودم سراسر دلخوشی
آرزو کردم بزرگ باشم شدم با ناخوشی

من عاشق و تو عاشق و این ماه پر از عشق
اسفند نمیخواهم و این دی به ازین عید

دروادی عشق هرگلی معنایی
تو معنی باران پس ازپاییزی