مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[alinasserikhanik]

تمام من غمت دلم را از میان برد
با بهار بیا که چشمت دنیایم را با خود برد

در بهارخرمت ای ماهروخندان منم
حاصل عشقت به این میدان منم

 

[alinasserikhanik]

با تو بودن آرزو شد بر دلم

شرم نکن با من بیا در منزلم

ما دراین منزل اقامت کرده ایم
مثنوی هایی روایت کرده ایم

 

[زینب میشی]

من ندانم، با که گویم اندوه هایم را
چه کنم غم هایم را
من ندانم که، درین بهار دلنشین
غم چیست؟
درد چیست؟

تا سرودی خواندیم از این زندگی
بایدش گفت بدرود ای زندگی

 

[زینب میشی]

ما دراین منزل اقامت کرده ایم
مثنوی هایی روایت کرده ایم

ما سرود غم چه زیبا خوانده ایم
نانوشته را ندید ما خوانده ایم

 

[alinasserikhanik]

ما سرود غم چه زیبا خوانده ایم
نانوشته را ندید ما خوانده ایم

مازدریایم ودریابی کران
روزبارانیم دنیا بی کران

 

[alinasserikhanik]

عندالیبان درنوا ودرشاخ ریز باغ ها
عدّه سرگرم آوازند همچون زاغ ها
هردو دارندسر به دل ازعمق جان
این زوایاخوش نمایند، راغ ها

 

[زینب میشی]

از میان این همه آواز قو

ما شدیم چون غوک و آواز او

 

[alinasserikhanik]

از میان این همه آواز قو

ما شدیم چون غوک و آواز او

او به نسیم عشق خوددامن گل به سینه زد
درشب آواز ه ی دل خود شدودان کینه زد

 

[hadi]

او به نسیم عشق خوددامن گل به سینه زد
درشب آواز ه ی دل خود شدودان کینه زد

درد بی درمان کشیدن سختی بسیار دارد
راه بی دلبر گزیدن آتشی تب دار دارد

 

[زینب میشی]

او به نسیم عشق خوددامن گل به سینه زد
درشب آواز ه ی دل خود شدودان کینه زد

باید با و " شروع میشد

درد بی درمان کشیدن سختی بسیار دارد
راه بی دلبر گزیدن آتشی تب دار دارد

دارمش دوست خدا میداند
چون نباشد آسمان می بارد