مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[Es_shima]

یاد من کردی و هر بارش شکستی نازنین...
می‌شکستی بیصدا می‌خوردی آرام بر زمین

 

[زینب میشی]

نام تو بردم و آتش به جان خود زدم

این چه تش بود به جان خود زدم !

 

[Es_shima]

می‌توانست مرا دوست بدارد و نداشت
بذر احساس مرا در دل بکارد و نکاشت

 

[امید جمشیدی]

می‌توانست مرا دوست بدارد و نداشت
بذر احساس مرا در دل بکارد و نکاشت

تا در آغوش پر از مهر تو آرام نگیرم
پر پر زنم از آتش این عشق بمیرم

 

[Es_shima]

من دگر تاب و تحمل نتوانم به خدا
نتوانم دیگر بشوم دست به دعا

 

[امید جمشیدی]

آدمی گاهی برای گرمیِ محبوب خود
آتش می آفریند، از جهنم بیشتر

 

[Es_shima]

راه من و عشق، بسی از هم جدا بوده فقط
آن عطر نیست چشم باز کن به خدا کوده فقط
:/

 

[امید جمشیدی]

راه من و عشق، بسی از هم جدا بوده فقط
آن عطر نیست چشم باز کن به خدا کوده فقط
:/

: ))

طنابی به دستم زدی تا ابد
ولی آخر راه، یک صندلی است!
کجایی که من در شب تیرگی
رسیدم به تکه فریاد: کیست؟!

 

[Es_shima]

: ))

طنابی به دستم زدی تا ابد
ولی آخر راه، یک صندلی است!
کجایی که من در شب تیرگی
رسیدم به تکه فریاد: کیست؟!

نمی فهممش:/


تو بگو آخر قصه به کجا خواهد رسید؟
آن کلاغ پر شکسته ای که نای رفتن و ماندن نداشت‌

 

[امید جمشیدی]

نمی فهممش:/


تو بگو آخر قصه به کجا خواهد رسید؟
آن کلاغ پر شکسته ای که نای رفتن و ماندن نداشت‌

تو راهی و من مسافر،کجا میروی؟
مسافر اگر ره نباشد، کجا گم شود؟!