مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[Faranak]

دنیا چه قدر بی وفا تا می کنی
چرا مرا ز حال خود رها نمی کنی

 

[مریم شاهین]

یاد تو زنده در دلم
وه که گمان کنم تویی
هرکه مرا صدا کند
شادی من رضای تو

 

[دخترعلی]

وقت دیدنت زدل خندیدم
هیچ ندانستم که جلادم تویی

 

[مریم شاهین]

یادم آمد که شبی باهم از آن کوچه گذشتیم
پرگشودیم و در آن خلوت دل خسته گشتیم

 

[Faranak]

مهر تو دیدم ز یاد مبردم
خشمتو دیدم بر باد سحر سپردم

 

[Faranak]

مونس من رفت و دگر بازنگشت
رفت و دست دیگر را گرفت و خوش گشت

 

[زینب میشی]

تا تو بودی کی مرا آوارگی در شب بود؟

کی مرا بیخوابی و آشفتگی در شب بود؟

 

[Faranak]

درد قلبم گاه گاه می گیرد گر کس نیست تسکین دهد

قلبم از درد تیر می کشد گاها بقیه هم باور نمی کنند و به باد مسخره می گیرند


واقعیته *من مشکل قلبی دارم*

 

[Es_shima]

دست مرا رها مکن؛ بد جور من خستم...
گفتی بس است بازی و این‌ بار هم شکستم

 

[Faranak]

من اگر من بودم و دلم گر دلی بود

عاشقه دیوانه ی او بود، خدایی بود