مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[MORTAL]

یار مرا هزارن فکر و سوداست
این زمزمه ی قلب از برش نا پیداست

 

[Michel]

تا مرد به کار و زندگی مشغول است
فاعل نشمارش که خودش مفعول است

 

[زینب میشی]

تا تو در پستوی قلبم هستی عشق
من نمیخواهم روم سوی دمشق:D

 

[MORTAL]

قافیه دل را آن زمانی باختم
که دو چشمت در نظر پیدا شد

(زینب جون دمشق خبریه :D;):p)

 

[زینب میشی]

قافیه دل را آن زمانی باختم
که دو چشمت در نظر پیدا شد

(زینب جون دمشق خبریه :D;):p)

درد من ردیف و یک قافیه ی ناچیز است

گر نباشد عشق دمشق همچو پری ناچیز است :high_five:

 

[mahshad.cham]

تو برفتی ولی ای کاش کنارش بودی
از برای پسرش مرهم داغش بودی

 

[Michel]

یورش قوم مغول بود و یا قوم عرب
شهر دل سوخت از این بی سرو بی سامانی

 

[MORTAL]

یادم آورد که چگونه در آن شهر عجیب
آن شبی که دو گوی را با نباهت آمیخت

 

[mahshad.cham]

تمام فکر من اینست چگونه حق ادا کردند
و بعد از آن همه نان و نمک خود را فنا کردند

 

[fade]

در دام وسوسه های بی رحمانه ی خودم
من قاتل و قربانی و قهرمان دنیای خودم