روی سایت دل نوشته آهی | م.عبدالله زاده کاربر انجمن یک رمان

[like_moon]

***
قلبم بر سینه‌ی بی تابم می‌کوبید!
آن‌چنان بی‌تابانه به مسیر رفتنت نگریستم، که گویی دیگر تو را نخواهم دید!
اشک‌هایم بی‌قرار و آرام از روی گونه‌هایم سر خورد.
انگار می‌دانستم که این آخرین دیدارمان خواهد بود...

 

[like_moon]

***
این قلب حرف حساب نمی‌فهمد!
چند بار دیگر باید برایش نبودنت را دیکته کنم؟ اما باز شب که می‌شود سراغ تو را می‌گیرد!
کودکی شده‌ام سخت بی‌تاب و دلتنگ...
تنها بوی پیراهن تو آرامم می‌کند!

 

[like_moon]

***
فردا که آمدی دستم را محکم‌تر بگیر!
می‌خواهم بودنت را باور کنم...

 

[like_moon]

***
فداي سرت كه دلم شكست!
فداي سرت كه ديگر نمي‌توانم به کسی اعتماد کنم!
فدای سرت که در خود، چون زندانی حبس شده‌ام!
من معنای عشق را با تو چشیدم...
من معنای واقعی دوست داشتن را با تو فهمیدم...
بگذار دلتنگی جانم را بسوزاند!
تا زمانی که عشقت در کنج دلم لانه کرده است...
هر چه پیش آید، خوش آید!

 

[like_moon]

***
بارها با دلم سخن گفته‌ام!
برایش روشن کرده‌ام که تو دیگر نیستی...
دیگر نمی‌آیی!
اما غروب که می‌شود باز هم سراغ تو را می‌گیرد!
حال که باد سرد پاییزی موسم آمدن خزان را می‌دهد، ‌دلتنگی جور دیگری بر گلویم چنگ می‌زند و تا آمدن اشک‌هایم رهایم نمی‌کند!

 

[like_moon]

***
چشمانم را بستم و تنها تو را تصور کردم...!
منتظرت ماندم، چشم به پنجره دوختم!
دسته گلی که با یکدیگر انتخاب کرده بودیم را، در دستانم تکان می‌دهم!
دامن چین دار سفید رنگم را بالا گرفتم تا، مانع رسیدنم به تو نباشد.
به من قول داده بودی زمانی‌که مرا در این لباس دیدی، محکم در آغوشم بگیری...
حال با نبودت چکار کنم؟!
حال با نداشتنت چکار کنم؟!
بگو با غم رفتنت چه کنم آنگاه که در بهترین شب زندگی ام مرا تنها گذاشتی؟!
عروس از یاد رفته منم...!

 

[Sama_Shams]

​