مشاعره مشاعره با اشعار شهریار

[m.sina]

تا که نامی شدم از نام نبردم سودی
گر نمردم من و این گوشه گمنامی‌ها

اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود
مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود

 

[BIANCO]

اشکش چکید و دیگرش آن آبرو نبود
از آب رفته هیچ نشانی به جو نبود
مژگان کشید رشته به سوزن ولی چه سود
دیگر به چاک سینه مجال رفو نبود

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی
بار پیری شکند پشت شکیبایی را

 

[m.sina]

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی
بار پیری شکند پشت شکیبایی را

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس
گِله ای کردم و از یک گِله بیگانه شدی
آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس

 

[BIANCO]

آتشی زد شب هجرم به دل و جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس
گِله ای کردم و از یک گِله بیگانه شدی
آشنایا گله دارم ز تو چندان که مپرس

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه

 

[m.sina]

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه

هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی

 

[Mahsa.s.x]

هر کس آزار من زار پسندید ولی
نپسندید دل زار من آزار کسی
آخرش محنت جانکاه به چاه اندازد
هر که چون ماه برافروخت شب تار کسی

یاتمیش هامی بیر آللاه اویاقدیر داها بیر من
مندن آشاغی کیمسه یوخ اوندان دا یوخاری

قورخوم بودی یار گلمه یه بیردن یاریلا صبح
باغریم یاریلار صبحوم آچیلما سنی تاری!

 

[m.sina]

یاتمیش هامی بیر آللاه اویاقدیر داها بیر من
مندن آشاغی کیمسه یوخ اوندان دا یوخاری

قورخوم بودی یار گلمه یه بیردن یاریلا صبح
باغریم یاریلار صبحوم آچیلما سنی تاری!

یک نگاه توام از نقد دو عالم بس بود
یک نظر دیدم و تاوان دو عالم دادم

 

[paaa]

یک نگاه توام از نقد دو عالم بس بود
یک نظر دیدم و تاوان دو عالم دادم

مائیم و شهریارا ، اقلیم عشق آری
مرغان قاف دانند،
آئین پادشاهی

 

[پناه سازگار]

مائیم و شهریارا ، اقلیم عشق آری
مرغان قاف دانند،
آئین پادشاهی

یــک تــار مــوی او بــه دو عــالـم نـمـیـدهـنـد
بـا عـشـقـش ایـن مـعـامـلـه گفتیم و سرگرفت

 

[paaa]

یــک تــار مــوی او بــه دو عــالـم نـمـیـدهـنـد
بـا عـشـقـش ایـن مـعـامـلـه گفتیم و سرگرفت

تا که نامی شدم از نام نبردم سودی
گر نمردم من و این گوشه ی گمنامی ها