مشاعره مشاعره اشعار طنز خودمان

[زینب میشی]

اهل آفتابگردانم
روده هایم هیچ
معده ام داغون
گاهی هم، کمرم می شکند
از فشار حرف این و اون
مرض غم دارم
افسرده، شوخ
گاهی شیطون...

ادامه هم داره...

نایبم شایدم اینجا کمی هم نادمم
اما در دیوانگی الحق و انصاف نادرم

 

[فاطمه مقدم]

نایبم شایدم اینجا کمی هم نادمم
اما در دیوانگی الحق و انصاف نادرم

می آمد و دیدم من چون کبک خرامان بود
زلفان پریشانش بر شانه نمایان بود

آمد چو به نزدیکم، هوش از سر من بربود
چون گنده سبیل او تا زیر زنخدان بود

 

[matieh]

دِهی دارم که گرد دشت، هزاران آسیاب دارد
بهار عارضش بویی، به طعم چای و نان دارد
اگر امشب به لطفت، میهمانی سر نزد یا رب
تا صبح شکر گویم چونکه نان را دوست میدارم

 

[Hami5]

دِهی دارم که گرد دشت، هزاران آسیاب دارد
بهار عارضش بویی، به طعم چای و نان دارد
اگر امشب به لطفت، میهمانی سر نزد یا رب
تا صبح شکر گویم چونکه نان را دوست میدارم

میهمانی گر بدون دعوت ورخصت همی رفتم
وگر نزدیکتر یا پشت آسیاب می رفتم
به جرم این سپاست کل شب را قهر میکردم
هزاران بار نان بی من ات را زهر می کردم

 

[Anoosh.]

مرا آنور فرستادند تا آب خنک نوشم
و لیکن کّلِهُ پاچه خورانیدندمی تا در کلک کوشم
سپس گاو نری را پیشم آوردند و گفتند
که باید روزی یک من شیر ، از او کَم کَمَک دوشم