روی سایت مجموعه دلنوشته‌‍‌های سه بُعدی | *TaKi* کاربر انجمن یک رمان

[nasi_ag]

***
باران!
خواهشی ازت دارم:
«ببار تا به همراهت، بلکه هوای دلم‌ هم ابری شد!»
آخر سال‌ است، طوفانی‌ست؛ اما دریغ از قطره‌ای
آب...​

 

[nasi_ag]

***
سخت است!
تنها بودن،
سخت است... .
کنارت باشند؛ اما باز هم، تنها باشی!
​

 

[nasi_ag]

***
مقصر تو نیستی؛
بلکه مقصر کسی است که بدون هیچ توجهی به حالاتت، تازاند شلاقش را...
و حال نوبت توست که شلاقی را بتازانی که کبود کرد وجود پاکت را!​

 

[nasi_ag]

***
چرا نبودند زمانی که کودکیت، نابود شد؟!
چرا نبودند زمانی که بهترین دوران زندگیت، که نوجوانی باشد، نابود شد؟!
حال آمدند؛ که چه؟
که باز هم بتازانند؟
مگر نمی‌دانند:
«تمام شد دوران حکم‌رانی.»​

 

[nasi_ag]

***
چرا درک نمی‌کنند حالت را؟
چرا خود را همه‌چیز تمام می‌دانند؟!
حال که زندگانی بر من، فقط دو بُعد خود را نشان داد، این‌ها می‌خواهند بُعد سوم را چگونه بسازند؟!​

 

[nasi_ag]

***
یعنی نمی‌دانند که روزگار، هیچ‌گاه نمی‌گذارد خوشی را ببینم؟!
واقعاً فکر کرده‌اند، می‌توانند با روزگار، مبارزه کنند؟!
نمی‌دانند... .
یا شاید هم نمی‌خواهند بدانند...!
«من، سال‌ها پیش، با خوشی وداع کردم.»​

 

[nasi_ag]

***
وداع کردم با لبخند روی لب‌هایم؛
وداع کردم با شادی‌های زودگذر؛
وداع کردم با هرچه که سبب شادی‌ام بود... .
به من خوشی نیامده‌بود؛
بیهوده عمری به دنبالش رفتم!​

 

[nasi_ag]

***
آسمان، در حال غروب است.
و آه بر این غروب دلگیر!
حتی آسمان هم فکری به حال غم‌دیده‌ها نمی‌کند؛
غروب می‌کُند و می‌سوزاند قلب‌های کوچک را...
شاید او هم، نمی‌داند چه درد بزرگی دارند این قلب‌های کوچک!​

 

[nasi_ag]

***
خورشید غروب کرد و شب راهی شد.
آیا وقت تمام شدن خورشیدِ زندگانیِ من نرسیده؟
تا کی صبر کنم؟!
چه زمان شب خواهد آمد؟​

 

[nasi_ag]

***
سال‌ها گذشته و شبی نیامده‌است؛
اما...
گویی وقت رسیدنش شده است!
آخر این قلب پر غصه هم، آرام می‌تپد... .
گویی وقت فراق است!​