مشاعره مشاعره با اشعار فردوسی

[m.sina]

گهرها یک اندر دگر ساخته
ز هرگونه گردن برافراخته
پدید آمد این گنبد تیزرو
شگفتی نمایندهٔ نوبه نو

ورا پنج ترک پرستنده بود
پرستنده و مهربان بنده بود
بدان بندگان خردمند گفت
که بگشاد خواهم نهان از نهفت
شما یک به یک رازدار منید
پرستنده و غمگسار منید

 

[Samira-M]

ورا پنج ترک پرستنده بود
پرستنده و مهربان بنده بود
بدان بندگان خردمند گفت
که بگشاد خواهم نهان از نهفت
شما یک به یک رازدار منید
پرستنده و غمگسار منید

در بخشش و دادن آمد پدید
ببخشید دانا چنان چون سزید
فلکها یک اندر دگر بسته شد
بجنبید چون کار پیوسته شد
چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ
زمین شد به کردار روشن چراغ

 

[m.sina]

در بخشش و دادن آمد پدید
ببخشید دانا چنان چون سزید
فلکها یک اندر دگر بسته شد
بجنبید چون کار پیوسته شد
چو دریا و چون کوه و چون دشت و راغ
زمین شد به کردار روشن چراغ

غمی شد دل ایرانیان را ز شاه
همه خیره گشتند و گم کرده راه

چو بشنید زال این سخن بردمید
یکی باد سرد از جگر برکشید

 

[Elixvx]

غمی شد دل ایرانیان را ز شاه
همه خیره گشتند و گم کرده راه

چو بشنید زال این سخن بردمید
یکی باد سرد از جگر برکشید

دگر آنکه دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس

 

[m.sina]

دگر آنکه دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس

سپیده چو از تیره شب بردمید
میان شب تیره اندر خمید
منوچهر برخاست از قلبگاه
ابا جوشن و تیغ و رومی کلاه
سپه یکسره نعره برداشتند
سنانها به ابر اندر افراشتند

 

[فاطمه مقدم]

سپیده چو از تیره شب بردمید
میان شب تیره اندر خمید
منوچهر برخاست از قلبگاه
ابا جوشن و تیغ و رومی کلاه
سپه یکسره نعره برداشتند
سنانها به ابر اندر افراشتند

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس
به دانش فزای و به یزدان گرای
که او باد جان ترا رهنمای

 

[m.sina]

دگر آن که دارد ز یزدان سپاس
بود دانشی مرد نیکی شناس
به دانش فزای و به یزدان گرای
که او باد جان ترا رهنمای

یکی روز شاه جهان سوی کوه
گذر کرد با چند کس هم‌گروه

پدید آمد از دور چیزی دراز
سیه رنگ و تیره تن و تیز تاز

 

[فلورا.]

یکی روز شاه جهان سوی کوه
گذر کرد با چند کس هم‌گروه

پدید آمد از دور چیزی دراز
سیه رنگ و تیره تن و تیز تاز

ز دانش نخستین به یزدان گرای
کجا هست و باشد همیشه بجای!

 

[m.sina]

ز دانش نخستین به یزدان گرای
کجا هست و باشد همیشه بجای!

یکی بچه بودش چو گرگ سترگ
دلاور شده با سپاه بزرگ

جهان شد بر آن دیو بچّه سیاه
ز بخت سیامک و زان پایگاه

 

[فلورا.]

یکی بچه بودش چو گرگ سترگ
دلاور شده با سپاه بزرگ

جهان شد بر آن دیو بچّه سیاه
ز بخت سیامک و زان پایگاه

همه شهر ايران سراي من است که نيک و بدش از براي من است