مجموعه دلنوشته‌‌های دریازده | نگار.میم کاربر انجمن یک رمان

[Negar-]

نمی‌دانم دل خوش کنم به چه؟
به محبت‌هایی که می‌کنی؟
یا به سردی کلامت؟
تو، پُر از تضادهای شیرین هستی... .​

 

[Negar-]

می‌گویی حواسم به توست و نیست.
نگو که هست!
حرف‌های غیر قابل باور نزن...
تو، حواست پرت به اوست!
اویی که...
​

 

[Negar-]

تشنه‌ی مرگ هستم اگر تو باشی.
تو باش... من مرگ با تو را هم دوست دارم،
زندگی با تو را هم دوست دارم،
هر چیزی را با تو
و هر چیز مربوط به تو را
دوست دارم... .​

 

[Negar-]

نمی‌دانم چه می‌نویسم
چه می‌گویم
اصلاً از من چیزی باقی مانده است؟
​

 

[Negar-]

سعی بر فراموشی‌ست و نمی‌شود!
فراموش کردن تو؛
مانند این است که بخواهی آب را با بینی‌ات بنوشی.
مگر شدنی است؟!​

 

[Negar-]

از هرکه می‌شد انتظار داشت
اما... تو نه!
تغییر در هر کس را می‌پذیرفتم
اما... تو نه!​

 

[Negar-]

قرار گذاشتیم هر وقت کسی خسته شد،
به دیگری بگوید و چند روزی نباشد؛ برود!
می‌دانی ترسم از چیست؟!
روزی بخواهی بروی
و آنقدر خسته باشی که حتی نگویی می‌خواهی بروی.
آن هم برای همیشه!​

 

[Negar-]

زیرِ نورِ ماه
من و تو
صدای خنده‌هایمان
و آه بر من...
چه رویایِ شیرینی!​

 

[Negar-]

اگر بروی چه؟!
از من چیزی باقی خواهد ماند؟
آهای! صدایم را می‌شنوی؟!
تو... بغضِ درونِ صدایم را می‌شنوی؟!​

 

[Negar-]

نمی‌دانم نمی‌دانم نمی‌دانم!
این قلبِ نفرین شده از من چه می‌خواهد؟
می‌شنوی؟
شنیدی صدایش را؟
تو را می‌خواست... .​