مشاعره مشاعره با رباعیات خیام

[m.sina]

می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را!

ایدل همه اسباب جهان خواسته گیر
باغ طربت به سبزه آراسته گیر

و آنگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم
بنشسته و بامداد برخاسته گیر

 

[فلورا.]

ایدل همه اسباب جهان خواسته گیر
باغ طربت به سبزه آراسته گیر

و آنگاه بر آن سبزه شبی چون شبنم
بنشسته و بامداد برخاسته گیر

روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد
بلبل به زبان حال خود با گل زرد
فریاد همی‌کند که می باید خورد!

 

[m.sina]

روزی‌ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رخ گلزار همی‌شوید گرد
بلبل به زبان حال خود با گل زرد
فریاد همی‌کند که می باید خورد!

در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای

میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

 

[فلورا.]

در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای

میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

یک روز ز بند عالم آزاد نیم

یک دم زدن از وجود خود شاد نیم

شاگردی روزگار کردم بسیار

در کار جهان هنوز استاد نیم!

 

[m.sina]

یک روز ز بند عالم آزاد نیم

یک دم زدن از وجود خود شاد نیم

شاگردی روزگار کردم بسیار

در کار جهان هنوز استاد نیم!

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان

رفتند یکان یکان فراز آمدگان
کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

 

[فلورا.]

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان
می خواه مروق به طراز آمدگان

رفتند یکان یکان فراز آمدگان
کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

نیکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است!!

 

[m.sina]

نیکی و بدی که در نهاد بشر است
شادی و غمی که در قضا و قدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل
چرخ از تو هزار بار بیچاره‌تر است!!

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

من در عجبم ز می‌فروشان کایشان
به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید

 

[فلورا.]

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید

من در عجبم ز می‌فروشان کایشان
به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید

دی کوزه‌گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار!!

 

[m.sina]

دی کوزه‌گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار!!

از جملهٔ رفتگان این راه دراز
باز آمده کیست تا به ما گوید راز

پس بر سر این دو راههٔ آز و نیاز
تا هیچ نمانی که نمی‌آیی باز

 

[فلورا.]

از جملهٔ رفتگان این راه دراز
باز آمده کیست تا به ما گوید راز

پس بر سر این دو راههٔ آز و نیاز
تا هیچ نمانی که نمی‌آیی باز

زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود خیام!