مشاعره مشاعره با اشعار فریدون مشیری

[Delaram*☆♡]

تو پنداری که دارد خاطری از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خويش می بينم
به آن تندی که آتش می دواند شعله در نيزار
به آن تلخی که می سوزد تن ايينه در زنگار
دارد از درون خويش می پوسد

دگر از پا نشستم گوئیا زلزله آمد
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو، کس نشنود از این دل بشکسته صدائی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی

 

[m.sina]

دگر از پا نشستم گوئیا زلزله آمد
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو، کس نشنود از این دل بشکسته صدائی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی

يکی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميکنم شايد
بخواند از نگاه من
که او را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند

 

[Delaram*☆♡]

يکی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميکنم شايد
بخواند از نگاه من
که او را دوست مي دارم
ولی افسوس او هرگز نميداند

دگر با خود کنم نجوا، یکی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
سلام من رسان وگو
تورامن دوست می دارم
ولی افسوس وصد افسوس
زابر تیرا برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده ازهرجا، دگر باخود کنم نجوا
یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

 

[m.sina]

دگر با خود کنم نجوا، یکی را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
سلام من رسان وگو
تورامن دوست می دارم
ولی افسوس وصد افسوس
زابر تیرا برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده ازهرجا، دگر باخود کنم نجوا
یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند

 

[♡°DINA°]

دوستهایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو
هرکسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند

دیدارِ تو، گر صبحِ ابد هم دهَدَم دست!
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

 

[m.sina]

دیدارِ تو، گر صبحِ ابد هم دهَدَم دست!
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

یکی را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست میدارم
ولی افسوس و صد افسوس زابر تیره برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده از هر جادگر با خود کنم نجوا

 

[فلورا.]

اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید
یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای دردامن اندوه کشیدم