مشاعره مشاعره با اشعار فریدون مشیری

[فلورا.]

تو پنداری که دارد خاطری از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خويش می بينم
به آن تندی که آتش می دواند شعله در نيزار
به آن تلخی که مي سوزد تن ايينه در زنگار
دارد از درون خويش می پوسد

درد بی درمان شنیدی؟

حال من یعنی همین!

بی تو بودن، درد دارد!

می زند من را زمین

می زند بی تو مرا،

این خاطراتت روز و شب

درد پیگیر من است،

صعب العلاج یعنی همین!

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تو بدان این را تنها تو بدان
تو بیا تو بمان با من تنها تو بمان
جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند
تو بمان بامن، تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

آتش عشق بهشت است
میندیش وبیا
مپرهیز وبنوش
پروبالی بگشا خنده خورشید
ببین
پیش از آنی که شود شمع وجودت خاموش

 

[بَهآرنارنج]

آتش عشق بهشت است
میندیش وبیا
مپرهیز وبنوش
پروبالی بگشا خنده خورشید
ببین
پیش از آنی که شود شمع وجودت خاموش

شنیدم مصرعی شیوا ، که شیرین بود مضمونش!
منم مجنون آن لیلا ، که صد لیلاست مجنونش!
غم عشق تو را نازم ، چنان در سینه رخت افکند؛
که غم های دگر را کرد از این خانه بیرونش...

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

شنیدم مصرعی شیوا ، که شیرین بود مضمونش!
منم مجنون آن لیلا ، که صد لیلاست مجنونش!
غم عشق تو را نازم ، چنان در سینه رخت افکند؛
که غم های دگر را کرد از این خانه بیرونش...

شرم آیدم ازاین همه صبر تو، ظفر شو
تا خود جگر روبهکان را بدرانی

 

[فلورا.]

شرم آیدم ازاین همه صبر تو، ظفر شو
تا خود جگر روبهکان را بدرانی

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

تو نه من گفتی:
ازاین عشق حذر کن!
لحظه ای چند براین آب نظر کن
آب آیینه عشق گذران است
توکه امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
فراموش کن، چندی از این شهر سفر کن!

 

[بَهآرنارنج]

تو نه من گفتی:
ازاین عشق حذر کن!
لحظه ای چند براین آب نظر کن
آب آیینه عشق گذران است
توکه امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا که دلت با دگران است
فراموش کن، چندی از این شهر سفر کن!

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم،
نه کُنی دیگر از آن كوچه گذر هم . . .
بی تو، اما، به چه حالی من از آن كوچه گذشتم!

 

[m.sina]

نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم،
نه کُنی دیگر از آن كوچه گذر هم . . .
بی تو، اما، به چه حالی من از آن كوچه گذشتم!

من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم

 

[آبی پَرَست؛]

من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می اندیشم
همه وقت همه جا
من به هر حال که باشم به تو میاندیشم

‍مانده ام خیره به راه
نه مرا پایِ گُریز، نه مرا تابِ نگاه‌...