مشاعره مشاعره با اشعار احمد شاملو

[m.sina]

شب در کمین شعری گمنام و ناسرود
چون جغد می‌نشینم در زیج رنج کور
می‌جویمش به کنگره‌ی ابر شب‌نورد
می‌جویمش به سوسوی تک‌اختران دور

راه من باز بر آن كوچه ی غم ها افتاد

یادآن كوچه ی باریك همان كوچه ی تنگ

كوچه ای كه گذر سنگدل آن جا افتاد

شور می زد دلم و در دل آن وانفسا

چشم نامرد به ناموس علی تا افتاد

 

["KÁlON]

راه من باز بر آن كوچه ی غم ها افتاد

یادآن كوچه ی باریك همان كوچه ی تنگ

كوچه ای كه گذر سنگدل آن جا افتاد

شور می زد دلم و در دل آن وانفسا

چشم نامرد به ناموس علی تا افتاد

دیدم آن روز در آن راه چه غوغا افتاد
دست بر شانه ی من دست دگر بر دیوار
مادرم خواست بخیزد ولی از پا افتاد

 

[Samira-M]

دیدم آن روز در آن راه چه غوغا افتاد
دست بر شانه ی من دست دگر بر دیوار
مادرم خواست بخیزد ولی از پا افتاد

د پیدا نکردم
با آ ادامه بدیم

آنک! آنک! با تنِ پُردردِ خویش
چون زنی در اشتیاقِ مردِ خویش.

لیک از او با من چه باشد کاستن؟
من که ام جز گورِ سرگردانِ من؟

 

[m.sina]

د پیدا نکردم
با آ ادامه بدیم

آنک! آنک! با تنِ پُردردِ خویش
چون زنی در اشتیاقِ مردِ خویش.

لیک از او با من چه باشد کاستن؟
من که ام جز گورِ سرگردانِ من؟

نقشی به روی نقشه دیگر تصویر میکند
او شعر مینویسد
یعنی او دست مینهد بر جراحات شهر پیر
یعنی او قصه میکند به شب از صبح دلپذیر
او شعر مینویسد
او درد هتی شهر و دیارش را فریاد میکند

 

[Samira-M]

نقشی به روی نقشه دیگر تصویر میکند
او شعر مینویسد
یعنی او دست مینهد بر جراحات شهر پیر
یعنی او قصه میکند به شب از صبح دلپذیر
او شعر مینویسد
او درد هتی شهر و دیارش را فریاد میکند

دخترای ننه دریا رو خاطرخوان پسرام.
طفلیا، تنگِ غلاغ پر، پاکِشون
خسته و مرده، میان
از سرِ مزرعه شون.
تنِشون خسّه ی کار
دلِشون مُرده ی زار
دسّاشون پینه تَرَک
لباساشون نمدک
پاهاشون لُخت و پتی
کج کلاشون نمدی،
می شینن با دلِ تنگ
لبِ دریا سرِ سنگ.

 

[m.sina]

دخترای ننه دریا رو خاطرخوان پسرام.
طفلیا، تنگِ غلاغ پر، پاکِشون
خسته و مرده، میان
از سرِ مزرعه شون.
تنِشون خسّه ی کار
دلِشون مُرده ی زار
دسّاشون پینه تَرَک
لباساشون نمدک
پاهاشون لُخت و پتی
کج کلاشون نمدی،
می شینن با دلِ تنگ
لبِ دریا سرِ سنگ.

گلی ست یگانه که تویی
ای آسمان و درخت و باغ ِ من
گل و زنبور و کندوی من !
با زمزمه ی تو
اکنون رخت به گستره ی خوابی خواهم کشید
که تنها رؤیای آن تویی

 

[Akay]

گلی ست یگانه که تویی
ای آسمان و درخت و باغ ِ من
گل و زنبور و کندوی من !
با زمزمه ی تو
اکنون رخت به گستره ی خوابی خواهم کشید
که تنها رؤیای آن تویی

یخ، آب می‌شود
در روح من
در اندیشه‌هایم
بهار
حضور توست
بودن توست

 

[m.sina]

یخ، آب می‌شود
در روح من
در اندیشه‌هایم
بهار
حضور توست
بودن توست

تو باد و شکوفه و میوه ای
ای همه ی فصولِ من
ای آسمان و درخت
باغ من گل و زنبور و کندوی من
با زمزمه ی تو
اکنون رخت به گستره ی خوابی خواهم کشید

 

[Akay]

تو باد و شکوفه و میوه ای
ای همه ی فصولِ من
ای آسمان و درخت
باغ من گل و زنبور و کندوی من
با زمزمه ی تو
اکنون رخت به گستره ی خوابی خواهم کشید

دسته‌ی کاغذ بر میز
در نخستین نگاه آفتاب
کتابی مبهم و سیگاری خاکسترشده کنار فنجانِ چای از یادرفته
بحثی ممنوع در ذهن

 

[m.sina]

دسته‌ی کاغذ بر میز
در نخستین نگاه آفتاب
کتابی مبهم و سیگاری خاکسترشده کنار فنجانِ چای از یادرفته
بحثی ممنوع در ذهن

نام خود را با تو می گویم

کلید خانه ام را

در دست ات می گذارم

نان ِ شادی های ام را

با تو قسمت می کنم