مشاعره مشاعره با اشعار حسین منزوی

[m.sina]

قد قامتـی افراز كـه طوبای من اینست

همراه تـــو تــــا نـاب ترین آب رسیدن

همواره عطشناكی رؤیای من اینست

من در تو به شوق و تو در آفاق به حیرت!

تو هیچ نام نداری به ذهن من، ناچار
به نام عشق تو را می زنم صدا، ای زن

 

[فلورا.]

تو هیچ نام نداری به ذهن من، ناچار
به نام عشق تو را می زنم صدا، ای زن

ناز پرورده خورشید و نظر کرده ماه!
چون خدا ساختنت خواست به دلخواه، نخست
گلت آمیخت به هفتاد گل مهر گیاه
مشتی الماس ز شب چید و به چشمت پاشید!

 

[m.sina]

ناز پرورده خورشید و نظر کرده ماه!
چون خدا ساختنت خواست به دلخواه، نخست
گلت آمیخت به هفتاد گل مهر گیاه
مشتی الماس ز شب چید و به چشمت پاشید!

دیگر به بخشی از تو قانع نیستم
اری با هر چه داری
دوست میدارم مرا باشی
یک فصل از یک قصه نه این را نمیخواهم

 

[فلورا.]

دیگر به بخشی از تو قانع نیستم
اری با هر چه داری
دوست میدارم مرا باشی
یک فصل از یک قصه نه این را نمیخواهم

مرا به بوی خوشت

جان ببخش و زنده بدار

که از تو چیزی از این بیشتر

نمی خواهم.

 

[m.sina]

مرا به بوی خوشت

جان ببخش و زنده بدار

که از تو چیزی از این بیشتر

نمی خواهم.

مهر می ورز و دم غنیمت دان
عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق
از میان همه تو لایق باش

 

[فلورا.]

مهر می ورز و دم غنیمت دان
عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق
از میان همه تو لایق باش

شور گرداب و کشتی سنگین؟
نه اگر تخته پاره قایق باش

بار پارو و لنگر و سکان
بفکن و دور از این علایق باش!

 

[m.sina]

شور گرداب و کشتی سنگین؟
نه اگر تخته پاره قایق باش

بار پارو و لنگر و سکان
بفکن و دور از این علایق باش!

شعر مرا برای تو برگزیده است
در هشیاری به سراغت نمی ایم
هر بار از سوزش انگشتانم
در می یابم باز نام تو را می نوشته ام

 

[فلورا.]

شعر مرا برای تو برگزیده است
در هشیاری به سراغت نمی ایم
هر بار از سوزش انگشتانم
در می یابم باز نام تو را می نوشته ام

من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان زآغاز به یکدگر نرسیدن بود

اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود!

 

[m.sina]

من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
که هر دو باورمان زآغاز به یکدگر نرسیدن بود

اگر چه هیچ گل مرده دوباره زنده نشد اما
بهار در گل شیپوری مدام گرم دمیدن بود!

دلم در دست او گیر است
خودم در دست او دلگیر
عجب دنیای بی رحمی
دلم گیر است و دلگیرم

 

[فلورا.]

دلم در دست او گیر است
خودم در دست او دلگیر
عجب دنیای بی رحمی
دلم گیر است و دلگیرم

مهر می ورز و دم غنیمت دان
عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق
از میان همه تو لایق باش!