مشاعره مشاعره با اشعار حسین منزوی

[m.sina]

مهر می ورز و دم غنیمت دان
عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق
از میان همه تو لایق باش!

ش*ر..اب خواستم و عمر
شرنگ ریخت بر کامم
فریبکار دغل پیشه
بهانه اش نشنیدن بود

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Samira-M]

ش*ر..اب خواستم و عمر
شرنگ ریخت بر کامم
فریبکار دغل پیشه
بهانه اش نشنیدن بود

دریغ از آن که به بیداریِ حقیقیِ ما،
امان نمی دهد این خواب هایِ خرگوشی
فراغ و عمر؟ نه! حاشا که رُخ دهد، حاشا!
میانِ جیوه و آب، اتّفاقِ هم جوشی

 

[m.sina]

دریغ از آن که به بیداریِ حقیقیِ ما،
امان نمی دهد این خواب هایِ خرگوشی
فراغ و عمر؟ نه! حاشا که رُخ دهد، حاشا!
میانِ جیوه و آب، اتّفاقِ هم جوشی

یادآور صبح خیال انگیز ِدریاست
گل کرده باغی از ستاره در نگاهت
آنک چراغانی که در چشم تو برپاست
بیهوده می کوشی که راز عاشقی را

 

[فلورا.]

آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من:/

 

[SAN.SNI]

آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من:/

نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا که تویی

 

[فلورا.]

نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا که تویی

نهادم آینه ای پیش روی آینه ات
جهان پر از تو و من شد پر از خدا که تویی

یک درد ماندگار! بلایت به جان من
می سوزم از تبی که دماسنج عشق را
از هرم خود گداخته زیر زبان من

 

[m.sina]

یک درد ماندگار! بلایت به جان من
می سوزم از تبی که دماسنج عشق را
از هرم خود گداخته زیر زبان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من

 

[matieh]

نازنینم رنجش از دیوانگی هایم خطاست
عشق را همواره با دیوانگی پیوندهاست

 

[m.sina]

نازنینم رنجش از دیوانگی هایم خطاست
عشق را همواره با دیوانگی پیوندهاست

تشخیص درد من به دل خود حواله کن
آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من

 

[فلورا.]

تشخیص درد من به دل خود حواله کن
آه ای طبیب درد فروش جوان من

نبض مرا بگیر و ببر نام خویش را
تا خون بدل به باده شود در رگان من

نام تو را نمی دانم.
آری،
اما می دانم.
گل ها اگر که
نام تو را
می دانستند،
نسل بهار از اینسان
رو سوی انقراض،
نمی رفت