در حال تایپ رمان من ارگ بمُ تو نقش جهانی | فاطمه محمدی اصل کاربر انجمن یک رمان

[fatemehm.asl]

کسی همانند شیطان، با لحن منظور داری در سرم نجوا می‌‌دهد:«این چشم‌ها همان چشم‌‌هایی هستند که به مرگ دعوتت کردند».
دستم را از موهایم جدا کرده محکم روی ران پاهای توپرم می‌کوبم. خشم حالا جزوی از وجودم است. پر از نفرین به آن صدا می‌گویم:
- بس کن! خفه شو...چرا همه سعی دارین یادم بیارین؟...اون نیست...بخدا که این اون نیست.
متنفرم از لکنتی که هنگام استرس سراغم میاید.
با دستانی یخ زده موبایل ناهید را از زیر بالشت در می‌آورم و عجول می‌روم در لیست مخاطب‌هایش تا ببینم هلیا را ذخیره دارد، باید با کسی حرف می‌زدم و اِلا حُناق می‌گرفتم.
روی دو زانو وسط تخت می‌نشینم. همان لحظه موبایل با صدای دینگی می‌لرزد و یک پیامک روی صفحه نقش می‌بندد. دیدگانم میان روشنی صفحه نام« مادام جان»را دنبال می‌کند. لعنتی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

***
دو روز از آن عصرِ بدشگون گذشته است.
دو روزی که خودم را در خانه حبس کردم؛ نه از ترس، بلکه از تردید...از این حس لعنتی که شاید قباد هنوز در کوچه، میان سایه‌ی دیوار، انتظارم را می‌کشد. برای رهایی از این توهم با ناهید فیلم دیدیم، خانه و حیاط را شستیم، سفارش لباس عروس‌هایش را آماده کردیم و آخر شب، روی پشت‌بام، کنار همکاری‌هایش، زیر نور چراغ‌ها، دمنوش مریم گلی نوشیدیم.
همه‌ی این کارها را می‌کردم تا مغزم ساکت شود. بعد از آن همه آشوب، به آرامشِ ظاهری نیاز داشتم تا شاید کنترلم را پس بگیرم.
امروز تصمیم گرفتم طلسم را بشکنم و از خانه بیرون بزنم. سر صبح دلم شیرعسل می‌خواست، از آن‌هایی که بوی کودکی‌هایم را می‌داد. اما شیر نداشتیم، و ناهید هم سرش شلوغ بود.
پس خودم باید می‌رفتم.
موهای موج‌دارم را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

سر کوچه که می‌رسم، آفتاب بی‌ملاحظه روی صورتم می‌تابد. تازه یادم می‌افتد عینک آفتابی نیاورده‌ام، سر پایین می‌اندازم و با قدم‌های آهسته مسیر را طی می‌کنم. در ابتدا فقط می‌خواستم از بقالی سر کوچه یک بطری شیر بخرم و برگردم؛ اما کفش‌هایم با من همدست نمی‌شوند. شاید بهتر بود به فروشگاه موسیقی آذر هم سری بزنم؛ زیاد دور نیست... .
بعد از رد کردن سه خیابان می‌رسم.
وارد دومین پاساژ می‌شوم، هنوز نیمی از مغازه‌ها کرکره‌شان را بالا نکشیده‌اند.
از پله‌ها پایین می‌روم. تنها بدی این پاساژ دردسترس نبودن آسانسور است. در مقابل درهای بسته فروشگاه‌ مدنظرم می‌ایستم.
روی شیشه خاک گرفته‌اش دستی می‌کشم و لپ‌هایم را باد می‌کنم، به داخل سرک کشیدم؛ کسی نیست. نفسم را پر صدا رها کردم.
«غیبتِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

مامان ناهید من را مثل کف دست می‌شناخت که می‌گفت بچه‌ها را خیلی دوست داری، آری، دوستشان داشتم شاید چون خودم هیچ‌وقت فرصت کودکی کردن نداشتم. حالا هر بار که می‌دیدم‌شان، کمبودی از آن زمان‌ها کم‌ می‌شد.
با همین فکر، مسیرم را به پارک کوچک انتهای خیابان کج می‌کنم. دلم می‌خواست روی چمن‌هایش بشینم و هر از گاهی یواشکی دراز بکشم؛ اما خیس بودنشان منصرفم می‌کند و موقر روی نزدیک‌‌ترین نیمکت چوبی می‌نشینم‌.
اول صبح را بخاطر هوای گرمش تاب نمی‌آوردم. با دست شالم را کمی شل می‌کنم و نفسم را آسوده بیرون، پا روی پا انداخته خیره می‌شوم به سر‌سره‌های زرد رنگ که به احتمال زیاد از گرمای آفتاب داغ شده‌اند.
حیف که دفترچه خاطراتم را نیاوردم، باید اتفاقاتِ پیش آمده را بدون جا انداختن یک تار مو می‌نوشتم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

- جون مادرت ببین چه بوی خوبی دارن!
به تندی خودم را عقب می‌کشم. هنوز جمله‌اش در هواست که پشت‌سرهم عطسه می‌کنم و صورتم را می‌چرخانم. بوی بهار و پاییز، بوی گل‌ها و خارش بینی‌ام! همه دست به یکی کرده‌اند تا کنترلم را از دست بدهم.
با خشم گل‌های رنگا‌وارنگش را پس می‌زنم. میان عطسه و صورتی چین افتاده، به آن زبان نفهمِ با فریاد می‌‌گویم:
- ای وای بچه! من آلرژی دارم، بهت گفتم نکن‌.
دخترک ترسیده گل‌ها را محکم بغل می‌گیرد.
برعکس چند لحظه قبل که مظلوم بود. مقابل دیدگان شگفت‌ زده‌ام، گستاخانه با اخم زبونش را در می‌آورد و در صورتم پوف می‌کند. هنوز فرصت واکنش ندارم که ضربه‌ای نیمه جان به کتاب میان دستم می‌زند.
- خوشگلم نیستی، حیف گلام!
به سرعت فرار می‌کند و من می‌مانم با عطسه‌هایی که نوبتی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

صورتم را سمت زنِ شنگول می‌چرخانم و با تمسخر می‌گویم:
- مثل شما زیاد خبرای آبکی رو دنبال نمی‌کنم.
اهمیتی به طعنه‌ام نمی‌دهد، با انرژی بیشتر خودش را به سمتم نزدیک می‌کند. آشکار است دلش می‌خواست با کسی هم صحبت شود، عجب آدمی هم برای این کار انتخاب کرده. موبایلش را روبه روی صورتم که با شال پوشیده شده نگه می‌دارد. با خنده می‌گوید:
- آقا، این دختره چه جسارتی داره.
بدون نیم نگاهی به سمت موبایلش، هنوز مردمک‌هایم صورت هیجان زده‌اش را دنبال می‌کند. از این خاله زنک بازی‌ها متنفر بودم. تا سوژه‌ای از کسی پیدا می‌کردند خودشان بدون عذاب وجدان دوتای دیگر رویش می‌گذاشتند.
خودم را گوشه نیمکت می‌کشم و شانه‌ام را از زن فاصله می‌دهم، با خودم گفتم شایدملتفت شود که علاقه‌ای به هم‌صحبتی ندارم؛ ولی آنقدر محو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[fatemehm.asl]

- دختر چشمات کلا شبیه قورباغست یا تعجب کردی؟ اوه، نکنه دختره رو می‌شناسی؟ بیا برات خبرارو بخونم.
مقابل تن برق گرفته‌ام، صفحه را ورق میزند و فیلمی تار؛ اما برای من بسیار شفاف پخش می‌‌کند. آن جا روی صحنه تئاتر، میان پرده قرمز و میز و صندلی‌، میان دست گل‌ها، شیده مگر نبود در برابر مردی نامدار؟
زن خودش را با شالِ حریر روی موهایش باد می‌زند و عطر بسیار شیرینش در هوا پخش می‌شود، با این بو دلم می‌خواهد قی کنم و هر آنچه در مغزم خوابیده بالا بیاورم. در همان حال که خودش را باد میزند شروع می‌کند شرح واقعه را خواندن.
- اینجور که اینجا نوشته کسی خبر نداشته صیف بازیگره، فقط بیشتریا حدس میزدن. بعد ورود هم منتظر بودن اجرا شروع بشه؛ ولی یهو بازیگرا باهم بحث می‌کنن، باز مردم میگن شاید نمایشه ولی کار به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.