روی سایت دلنوشته واله... | الهه خواجه علی کاربر انجمن یک رمان

[elahe khajeali]

* هر چه بیشتر به پیش می روم؛
از تاثیر واژه ها
بیش تر آگاه می شوم...
و بهتر درک می کنم؛
که هر کلامی
چه تلخ و چه شیرین
چه راست و چه دروغ
تاثیری ژرف بر پیکره ی روان ما دارد...
همان طور که معجزه گر است،
خاصیت ویرانگری نیز دارد...
می کُشد و یا جان می بخشد
می شِکند و یا بند می زند...
ای کاش بیش تر مواظب واژه هایمان بودیم... *

 

[elahe khajeali]

* تمام لبخند را پیشکش اشک هایی می کنیم، که نباید ریخته شوند...
تمام لحظه ها را صرف افرادی می کنیم، که نباید در زندگیمان حضور داشته باشند...
تمام زندگی را به پای معنایی می ریزیم که دیگری برای زندگیمان تعریف کرده است...
و تمام عمر، بدین سان صرف نباید ها می شود...
زندگی را برایمان مردگی تعریف کردند؛
و یک عمر بار این تعریف را بر دوش کشیدیم؛
بار این واژه های مرده را...
و تجلی گاه قتل واژه ها را نادیده گرفتیم؛
و خود را به خواب زدیم...
تا مبادا چشم دل بگشاییم...
لکن این خواب زدگی،
تا به کِی ادامه دارد...؟ *

 

[elahe khajeali]

* گاه پیش می آید،
که نمی خواهیم کلامی را بر زبان آوریم؛
اما چنین می کنیم...
و گاه پیش می آید،
که می خواهیم کلامی را بر زبان آوریم؛
اما توانایی آن را نداریم...
ای کاش زبانی وجود داشت
به نام "زبان بی زبانی"
تا هر چه را که نمی توان بر زبان آورد،
با آن به یکدیگر می فهماندیم...
البته شاید حرف نگاه هم،
یک زبان بی زبانی باشد...
منظورم نگاه های بی نقاب است؛
کاش همه ی نگاه ها بی نقاب بودند... *

 

[elahe khajeali]

* ترجیح می دهم در این تئاتر مسخره ی زندگی
نقش لیلی را بازی کنم
تا مجنونی دل خسته را...
و رو به دختران سرزمینم فریاد بر آورم:
لیلی باش؛ لیلی!
اینجا کسی مجنون وار در انتظارت نیست؛
اما،
تو لیلی باش...! *

تقدیم به دخترانی که رسم لیلی بودن را به فراموشی سپرده اند...×

 

[elahe khajeali]

* چه گویم...؟
زبان قاصر است از کلام... *

از همه ی دوستانی که برای انتخاب اسم مجموعه کمکم کردند سپاسگزارم...×

 

[elahe khajeali]

* این منی که از "من" ساخته شده است،
دیگر "من" نیست!
بلکه غریبه ای است در آینه؛
که حتی خودش هم آنچه هست را باور ندارد...
پس تو کجایی ای "من" ؟!
این منِ تنها با خودش هم غریبی می کند!
دلش در جدال است با عقل
تا مبادا یکی بر دیگری فایق آید!
و در اینجاست که ناگفته ها مفهوم می یابند؛
در میان سیل نامفهومی واژگان تیره و تار... *

 

[elahe khajeali]

* چه مضحک است که در همین لحظه،
تمام هستی ام شدی...!
من اصرار می کنم برای ماندن، نرفتن...
و تو اصرار می کنی برای گرفتنِ این نفس
که تنها به رفتن تو بند است...
این شعر قافیه ندارد؛
اصلا
این شعر، شعر نیست!
اگر تو نباشی...
با این حال آرزو دارم
لحظه ای به چشمت بیاید؛
شاید هوس آمدن کنی
با دیدن غوغای درونم... *

 

[elahe khajeali]

* شنیده ام شعر دوست داری جانا!
به خاطر تو شاعر هم می شوم...
تو فقط بگو؛
کِی می آیی...؟ *

 

[elahe khajeali]

* از ناگفته ها بیشتر لذت می برم؛
مادامی که گفته ها چیزی جز درد برایم به ارمغان نمی آورند... *

 

[elahe khajeali]

* دلم بارانی است؛
از آمدن های موقتی،
از نماندن ها...
آدم ها؛
می آیند بی آنکه بمانند؛
و می روند
بی آنکه حتی لحظه ای به تو و احساساتت بیاندیشند...
و به زخم هایی که بر دلت
با رفتن آنها اضافه خواهد شد...
بی انصافی،
کار مردمِ این روز ها شده است؛ نازنین! *