روی سایت دلنوشته عاشقانه بخوان دلم را | مهدیه احمدی کاربر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

باز من روانه کوچه باغ شدم
باز تو همانند سایه ای در باد
باز من گوش به صدای خنده ی تو میدهم
باز تو رقصان در میان درختان سایه به سایه من می آیی
سایه هایمان به هم رسیده اند
سایه هایمان با هم همدل شدند
باز من میان خنده های دلربای تو میخندم
باز عاشق شدن را کنار تو هزار باره تجربه کردم

 

[مهدیه احمدی]

مسخ شده ی سایه بافت موهایت که تا کمر دامن بلندت رسیده
میچرخی و میخندی موهایت همانند باد در هوا به رقص درآمده
من تمام این سالها را با تصویر سایه ی تو و صدای خنده ات گذراندم به امید روزی که تو را درآغوش بگیرم

 

[مهدیه احمدی]

طاقت دوری از معبودم را ندارم
هر روز میخواهم باشی همان ساعت ظهر
همان لحظه ای که آفتاب دقیق میان آسمان است
می خواهمت ،دلم میخواهد سایه ات که نه خودت کامل کنارم باشی

 

[مهدیه احمدی]

امروز روزی عاشقانه برای من و توست برایت گل آوردم
آری همه حس می کنند دیوانه ام به من میخندند
در کوچه صدای پچ.پچ هایشان که مرا نشان میداندند و میخندیدند را شنیده ام
برایم مهم تو هستی عزیزدل امروز برایت گل آوردم تا از تو که نه
از سایه ات خواستگاری کنم
اگر قبول کردی و عاشقم بودی گل را بردار اگر قبول نکردی گل را بگذار باشد تا فردا ببینم که تو فقط سایه ای رقصنده در بادی نه عاشق من

 

[مهدیه احمدی]

مینشینم تصمیم دارم به جای نوشتن امروز با تو از دلم بگویم
میخواهم دلم را به نام تو بزنم
میخواهم دلم برای تو ماندگار باشد.
میخواهم تو مالک دلم شوی
من میخواهم صاحب تو و سایه ات بشوم
اگر مرا نخواهی باز هم به دیدن دلبری تو در باد می آیم
گل میگذارم و میروم

 

[مهدیه احمدی]

باز آمده ام اما دلهره عجیبی داشتم کنار جای قبل نشستم دعا کرده بودم با خدای خود تا صبح کناره سجاده بودم
تا از این سردرگمی نجات پیدا کنم به جایی که آن گل را گذاشته بودم نگاه کردم گلم نبود ولی گلی دیگر کنارم قرار داشت و کاغذی هم به ان وصل بود که رویش نوشته بود
اگر میخواهی کنارت بمانم گل را بردار

 

[مهدیه احمدی]

گل را برداشتم و درجا برگشتم مانند این روزها سایه ات رقصان و صدای قهقه ی بلندت میان آسمان است امروز پرندگان نیز با تو می رقصند من هم مانند تو گل به دست کنار نهر میچرخیدم و میخندیدم به دنبالت آمدم هرچه من بیشتر میدویدم تو دور تر میشدی قرارمان یادت باشد قرار بود تمامت برای من شود
نه فقط سایه ات درباغ

 

[مهدیه احمدی]

گل را به نهر روان سپردم صدای خنده ات را میشنوم میخواهم با تو بگویم راز دلم را
روزی از کنار نهر رد شدم در باغی باز بود و من به ان سرک کشیدم
دخترکی با پیرهن مخمل قرمز گلدار در ان درحال رقص بود و میخندید بی درنگ وارد شدم و به دخترک چشم دوختم همان جا عاشقش شدم

 

[مهدیه احمدی]

سرم را پایین انداختم و رد شدم اما هر شب خواب ان دختر را میدیدم
هر روز کارم دیدنش بود کنار خانه باغشان مینشستم و اورا تماشا میکردم

 

[مهدیه احمدی]

من عاشق شدم و دلم را به او دادم کنارش بودم دلم را به نامش زدم دلش را به نامم زد این باغ عاشقانه های ما را خواند