روی سایت دلنوشته‌ی عاشقانه‌های بعد از تو | مهدیه احمدی نویسنده برتر انجمن یک رمان

[مهدیه احمدی]

***
انقدر برام مهمی که دوست دارم خاطراتت هم جز بهترین‌ها باشه!
فقط دعا می‌کنم روزی که قراره بخونی بفهمی این حرفام همه واقعیته.

 

[مهدیه احمدی]

***
آنچنان محو جمال تو شدم آه کشیدم...
نبودی روبه‌رویم تو،
فقط نقشت را...
پشت پلک‌های بسته‌ام می‌بینم!

 

[مهدیه احمدی]

***
خیلی وقته از دلم گذشتم...
مثلاً جدی نگیر!
فقط به زبان گذشتم. چه کسی از دل بی‌تابم خبر دارد که هر لحظه منتظر خبر تازه‌ای از توست؟!
چه کسی می‌داند خودم با دلم چه کردم که این همه نامهربانی کرد در برابرت؟!
چه کسی می‌داند که پشت خنده‌ها و شوخی‌هایم، خون می‌گریم؟!

 

[مهدیه احمدی]

***
بین این همه شلوغی
یک نفر باشد که مرا بفهمد، بس است...!

 

[مهدیه احمدی]

***
این نوشته‌ها شاهد تنهایی‌ام است، گله‌ای نیست!
روزها دوره‌ی رنگین کمان‌هاست...
تنهایی من کمی نوشته کم داشت...
این نوشته‌ها چند قطره باران کم داشت!

 

[مهدیه احمدی]

***
شاید این لحظه که هیچ کس نمی‌داند که چه می‌کنم، کسی باشد که فکرش به من مشغول باشد.
چه خیالی دارم که در فکر خیال دارم تو به من احساس داری...
کاش جواب سوال‌هایم را می‌دادی!

 

[مهدیه احمدی]

***
آخر قصه چه تلخ است، چه بی پایان است
من به این حس قشنگ عاشقی محتاجم
تو و من در ره این عشق چه دردها دیدیم
من و تو با دل بیمار، چه کارها کردیم
گر دلم از دل پردرد تو دور بود، ببخش
من دلم را به فریاد دل پاک تو با عشق رساندم

 

[مهدیه احمدی]

***
اگه عاشقی، عشقت رو با رفتنت امتحان نکن!
چون...
من رفتم و رفتنم شوخی بود اما...
نمی‌دانم چرا همیشگی شد...
خواست من نبود؛ انگار تقصیر تقدیر بود...!

 

[مهدیه احمدی]

***
من همانم که روزی دل خوش داشت،
من همانم که خوشی را با خود بهر هر کس که نداشت می‌بردم،
من همانم که نهال عشق را پربار می‌کردم،
من همانم اما...
با تغییر!
با دلی مرده ز عشق،
مرده از خوش بودن...
مرده‌‌ای که هنوز در حال زندگی‌ست!
این اسمش زندگی نیست، بردگی‌ست...!

 

[مهدیه احمدی]

***
کامم را با قهوه‌ی تلخ و شاید گاهی با مرور خاطرات تلخ، شیرین می‌کنم. نخندید به اخلاق و عادات خنده‌‌دارم!
من و خاطراتتم در زیر نقاب لبخند و قهقه، تلخ‌تر از زهر می‌مانیم.