روی سایت دلنوشته ى نگار| نگار بانو كاربر انجمن يك رمان

[نگاردال]

ای کاش می شد دستانم را از هم باز کنم و بلند بگویم دوستت دارم

 

[نگاردال]

کاش می شد بروم در دور دست قرار بگیرم
روز از همه ی کسانی که می گویند دوستم دارند
نمی دانم دوستت دارم صدای ترانه ی تنهاییست یا من اینگونه فکر می کنم!
خسته تر از هر روز به کسی دل می بندم که نمی خواهم
باز هم می گویم نمی دانم دوستت دارم صدای ترانه ایست که من می خوانم یا او...

 

[نگاردال]

سال هاست که در این کنج به تنهایی می نشینم و با خود می گویم
ایا انسان چیزی را که دوست دارد ترک می کند؟
اگر دوستش دارد چرا می گذارد اشک بریزد
غم هایش از تعداد تارهای موهایش بیش تر شود
به خودم که می ایم اشک می ریزم
من بازیچه ی احساس پاکم بودم

 

[نگاردال]

کسی که واقعا ناراحتت کند نامش عاشق نیست فارغ است

 

[نگاردال]

و من گم شده ام در پس این کوچه های غم
در پس این نشانه های زرین که مامش را پژواک می کند

 

[نگاردال]

کسی که دوستت داشته باشد فریاد می زند عاشق است
فریاد می زند می خواهت
اما کسی که سرد شده باشد مخفیت می کند
چیزی نمی گوید
با هزاران کار مجبورش می کنی به تو دوستت دارم بگوید
باید به خودمان بیاییم خیلی ها فارغ شده اند

 

[نگاردال]

و ما باز چوب علاقه مان را خوردیم!

 

[نگاردال]

این راز باشد میان من و تو هر که را خواهم زود ترکم می کند

 

[نگاردال]

بیخیال حرف ادم ها
این ادم ها در کار خودشان هم مانده اند چه برسد به تو

 

[نگاردال]

اگر گاهی صدایمان بالا می رود
اگر دیگر عمانند گذشته نیستیم شک نکنید شاید جایی از کار شما می لنگد