بزرگ شدیم در میان آغوش پر محبت مادر...
قد کشیدیم و شادابی را به اوج رساندیم اما...
اما هرگز حواسمان نبود که با بزرگ شدن و شاداب شدن ما، کسی پیر می شود و شادابی اش را از دست می دهد...
نوزاد بودیم نمی فهمیدیم که کسی تا صبح برایمان لالایی می خواند!
مادرم همیشه می گفت: بچگی نمی فهمید براتون چی کار کردیم بزرگ که شدید سخت گرفتن هامون رو دیدید!
مادر آدم هر چقدر هم به قول خودمان بد باشد باز هم مادر است!
مهر مادری دارد! رحم مادری دارد!
اما ما در عوض تمام کارهای آنها چه کردیم؟!
می دانی حالا خیلی باید بیش از پیش خدا را شکر کنیم که کسی هست در زمین که روح او را در بطن دارد!