دلنوشته عق مى زنم|پريا قاسمى كاربر انجمن يك رمان

[پريا قاسمى]

وقتي از احساسي كه نبايد؛ گدايي كردي!
پس بايد به تحقير ها و لگد هاي هر رهگذري هم عادت كنى.
ايـن بِهْ اٌونْ دَرْ

 

[پريا قاسمى]

تو آن آرايشِ غليظي
كه هرگز به من نمى آيد.

 

[پريا قاسمى]

وقتی حریمت دریده می شود و تو ناچارا نمی توانی از آن دفاع کنی ، باید تسلیم شوی و خط بزنی
و خط بزنی و خط برنی
نمی توانم عریان بنویسم؛ اینجا چشم ها محاصره ام کرده اند.

 

[پريا قاسمى]

پیدایت کردم
تو همانی که باید به خاطرت از ریشه ها جدا شد
و به عق زدن های ممنوعه پایان داد
تو همانی هستی که در آخرین برگ روزگار اشتباهاتم
باید به اشتباه و تجربه بنشینی
آری تو نتیجه ی روز های کلماتی هستی
که با اینکه از دیده رفتی، نشد که از دل بروی
و اینجا پایان تمام سردرگمی هاست در انتهای عق زدن هایی که هرچند ناخواسته
اما تو همیشه از من بالا آمدی.
می خواهم از تو بالا بروم، شاید اینبار نوبت تو باشد که بخواهی مرا عق بزنی.
پایان