دلنوشته یادت هست...؟| دردانه عوض زاده کاربر انجمن یک رمان

[دردانه. ع.]

خبر داری؟
چه بر من گذشت؟
تنها، غمگین، پشیمان.
و به انتظار
برای دیدن اویی که حرف میزد برایم از همه جا

 

[دردانه. ع.]

می‌دانی؟
آرزویم را میگویم.
من همانم؛
دختر تنهایی که می‌گفتی کافیست آرزو کنی تا برآورده کنم.
منتظرم!

 

[دردانه. ع.]

ندانستی!
که این‌ روزها دختر تنهای روی نیمکت به چه فکر می‌کند؟
به گفته‌ات؛
- بدون تو عمری نمی‌خواهم.

 

[دردانه. ع.]

خبر داری؟
از تمنای دلم؛
نباشد روزی که حرف خود را عملی کنی.
چرا که من برگشتم تا برای باقی عمر کنارت باشم.

 

[دردانه. ع.]

کاش بدانی.
من هر روز می‌آیم.
به امیدی که باز بیایی،
روی همین نیمکت بنشینی،
و حرف بزنی از همه‌جا.


پایان
اردیبهشت ۱۴۰۳