دلنوشته مجموعه دلنوشته های یادت باشد | هورزاد اسکندری کاربر انجمن یک رمان

[HORZAD_ES]

بنفش زیبای من!
تو را به زلالی آبی آسمان می‌سپارم.
به پنبه‌های سپیدش، که با مروارید های غلطان، روی زمین طرح می‌زنند.
می‌سپارمت به آوای زیبای شانه به سر و دست‌هایش، که هر صبح مرا مسخ کرده و روحم را، در آغوشش ذوب می‌کند!
می‌سپارمت به آغوش اویی که فاصله‌اش با ما، منفی هیچ است؛ اویی که هم کنار من است، هم تو!
بعد، بدرود را برایت ترانه خواهم کرد.​

 

[HORZAD_ES]

نادیا!
خودت را زیادی در استکان کسی نریز،سر ریز خواهی شد!
ارزش خودت را درک کن؛چرا که تا وقتی به این درک نرسی، افراد بسیاری در دایره زندگی‌ات سرازیر می‌شوند، که تو را هدر خواهند داد
ولیکن، اگر جایی به خاک سیاه چنین روزی نشستی، اجازه نده دفعه بعدی وجود داشته باشد!
نگذار آدم‌ ها، دوباره و چند باره تو را هدر بدهند...
آبی که روی زمین، بر خاک نشسته است را ببین!
گِل شده است، و مثل بار اول زلال نیست...​