روی سایت دلنوشته دلگیرم| sanam_gh کاربرانجمن یک رمان

[sanam_gh_]

دلم می‌خواد که دور شوم از دنیای آدمایی که فقط قصدشان دلگیر کردن من هست...!

 

[sanam_gh_]

چه رسمی داره دنیات خدا
که با آدما دلگیرم و
با تنهایی دلگرمم...!

 

[sanam_gh_]

می‌دانم که اون بالایی...
چون که تو خدایی!
اما نمی‌دونم که دقیقا کجایی!
برسون خودت رو به دلِ پیرم
که امشب بَد دلگیرم...!

 

[sanam_gh_]

چه بی‌هوا دلگیر می‌شوم
برای روزهایی که می‌دانم هیچ‌وقت تکرار نمی‌شود!
برای صمیمت قلب‌هایی که پاک بود!
برای معصومیت چهره‌ها!
برای عشق‌های پاک!
حتی دلخوشی‌های کوچک
با دل‌های بی‌غم و غصه!
انگاری که بزرگ شدن تاوان از دست دادن خیلی چیزها بود، که دیگر بازگردانده نمی‌شود!

 

[sanam_gh_]

دلم می‌خواهد که همه چیز را بگذارم و بروم
جایی که هیچ‌کسی به من دسترسی نداشته باشد!
جایی که هیچ اسمی نداشته باشد و هیچ آدمی حضور نداشته باشد!
جایی که تنها مزاحمتش فقط آرامشم باشد...!

 

[sanam_gh_]

گاهی آن‌چنان دلگیر می‌شوم
که هیچ‌کس صدایم نمی‌شود
تا فریاد بزنم
و هیچ‌کس فریادم نمی‌شود
آن‌چنان که در سکوتم...!

 

[sanam_gh_]

دلگیرم از تویی که
چه بی رحمانه آغوشت را
از من گرفتی...!

 

[sanam_gh_]

دلگیرم از زمانه‌ای که مانند نسیم
از کنارت گذر می‌کند و تا به خودت می‌آیی
می‌بینی که چه عمری را بر باد داده‌ای...!

 

[sanam_gh_]

انگاری که حتی دیگر آسمان هم بهانه‌ای برای باریدن ندارد...
آن‌چنان که هوایش دلگیر است!

 

[sanam_gh_]

گاهی اوقات می‌نگرم به قرص ماهی که در آسمان به ظلمت بی‌کرانه شب فرو رفته!
و گوش میدم به ندای قلبی که بی‌صدا می‌تپد
و تو را فرا می‌خواند؛
تویی که دلم پیشت گیر است...!