مشاعره مشاعره با اشعار عليرضا آذر

[jαɴα]

دست کسی نیست زمینگیریم
عاشق این آدم زنجیری‌ام
شعله بکش بر شب تکراریم
مردهی اینگونه خود آزاریم

من که در وصف یک سرانگشتش

یک لغت نامه واژه کم دارم

زندگی اتفاق خوبی بود،

آخرش با نگاه بهتر شد

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

من که در وصف یک سرانگشتش

یک لغت نامه واژه کم دارم

زندگی اتفاق خوبی بود،

آخرش با نگاه بهتر شد

دیشب از عشق تو، خود را به خدا پس دادم
کاش قبل از تو مرا، آخرتی رخ میداد

 

[jαɴα]

دیشب از عشق تو، خود را به خدا پس دادم
کاش قبل از تو مرا، آخرتی رخ میداد

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست

آغاز نکن،این اَلَک آویختنی ست

بعد از تو جهانِ دگری ساخته ام

آتش به دهانِ خانه انداخته ام

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

در خانه ی من سقف فرو ریختنی ست

آغاز نکن،این اَلَک آویختنی ست

بعد از تو جهانِ دگری ساخته ام

آتش به دهانِ خانه انداخته ام

من از به جهان آمدنم دلگیرم
آماده کنید جوخه را میمیرم

 

[jαɴα]

من از به جهان آمدنم دلگیرم
آماده کنید جوخه را میمیرم

من عشق شدم،مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

من عشق شدم،مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

من زیستنم قصه مردم شده‌است
یک " تو" وسط زندگیم گم شده است

 

[jαɴα]

من زیستنم قصه مردم شده‌است
یک " تو" وسط زندگیم گم شده است

تا که به هر واژه ستم میشود
دست ، طبیعی است قلم میشود

واژه ی در حنجره را تیغ کن
زیر قدم ها تله تبلیغ کن

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

تا که به هر واژه ستم میشود
دست ، طبیعی است قلم میشود

واژه ی در حنجره را تیغ کن
زیر قدم ها تله تبلیغ کن

نا امید از تمام داروها
نا امید از دعای هر ساعت
چشمم اما خلاف پاهایم
رو به دروازه خراسان است

 

[jαɴα]

تا تو بر تاب نشستی این نوسان من را برد

شب جلو رفتی و فردا به عقب برگشتی

و تو هر بار رسیدی پس گوشت گفتم

عشق مو بافته ی من چه عجب برگشتی

 

[ش.م.ی.م فرهادی]

تا تو بر تاب نشستی این نوسان من را برد

شب جلو رفتی و فردا به عقب برگشتی

و تو هر بار رسیدی پس گوشت گفتم

عشق مو بافته ی من چه عجب برگشتی

یکم با نبود جهان خو بگیر
یکم فکر خندیدن از اشک باش
خدای تو دستش روی شونته
خودت مرهم این همه زخم باش