روی سایت دلنوشته مبتلای فکری | _sanam_gh کاربر انجمن یک رمان

[sanam_gh_]

آمدم تا که ستاره آسمانت شوم
اما، تو را که ابر کشید...؟!

 

[sanam_gh_]

چه دنیایی‌ست...

که آدم‌ا را با فریب عشق از خود فارق میکنند

چه روزگاری‌ست...

که همه ديگر از هم فارق شدند

و چه جهانی ست

که همه گِله مند از دل شدند

همه فارق از عشق شدند...

 

[sanam_gh_]

و انگاری تهی شده

خیالمان

از احوال خوبی که دیگر

دلیل پوچیِ، خویش است...!

 

[sanam_gh_]

دلم می‌خواد یه حال خوب
یک راهه خوب
یک یار خوب
یک دل پاک
با دستی رو
کاش که لمس خوشبختی
برایم دیگر
یک آرزو نبود...

 

[sanam_gh_]

من خوبم
لبخند به لب دارم
حالی خوش و سر به راهی دارم
اما نمی‌دانم این همه
دلتنگی چرا دارم
نمی‌دانم چرا
دگر تمامم
تو را به یاد دارد...

 

[sanam_gh_]

کاش، نداشتم حافظه‌ای که هجوم خاطرات را سهمم کند...
کاش، خلاص شوم دیگر از دردی که...
دلتنگی را دچارم می‌کند...

 

[sanam_gh_]

انگاری که احساسم رفت واسه همیشه
دل من هست خسته تر از همیشه
تو که رفتی
دیگه هیچی مثل قبل نمیشه
دیگه این دلم که
دل نمیشه...

 

[sanam_gh_]

نمی‌دانم کجا؟
کی؟!
آنقدری از خودم دور شدم
که وقتی جلوی آیینه می‌روم
شخص غریبه‌ای را میبینم که بهم زل زده
و با لبخندی گشاده رو نظاره‌گر حال من هست
و من چه از فهم دریغ شده‌ام
که غریبه در آیینه را رها کرده
و به آسانی از خود گذر می‌کنم...!

 

[sanam_gh_]

گمم تو خاطراتی از تو
که دیگر سهمم نیست
پرسه می‌زنم شبا
تو خیابونا
با فکر کردن به تو..‌
اما چه نا احوالم می‌کند
وقتی یادم میاد
که گرمای دستای تو
آغوش تو
دیگر مال من نیست..‌.

 

[sanam_gh_]

دل من یک آلزایمر قوی می‌خواهد
احتیاجی‌ست
برای فراموش کردن آدم‌هایی که دلیل حال بدیام هستند...
برای دیگر، دوست نداشتن یک سری آدم‌های اشتباه...
برای رفتن تکرار این زندگی که دیگه نیست روی روال...