روی سایت دلنوشته مبتلای فکری | _sanam_gh کاربر انجمن یک رمان

[sanam_gh_]

ویروس عشقت چه مرا مریض کرد
نمی‌دانی
که دوست داشتنت
چه مرا اسیر کرد...!

 

[sanam_gh_]

آنقدری از هم پنهان شدیم
که ناچار شده‌ایم
به قضاوت کردن یکدیگر ...!

 

[sanam_gh_]

نفهمیدی احساسم رو
درک نکردی کارام رو
همش میگی تو از بدیام رو
تو یک نگاه کن به کارات رو
اگه گند اخلاقم
ببین زدی چه حرکاتی رو
ببین چی شد
که اینجور شدیم ما، بد باهمو
که هردو بد کردیم به هم و
درک نکردیم ما دیگه حرفامونو
گذروندیم
فکر کردیم کم کردیم از هم دردامونو
اما چه حیف کردیم خودمونو
پنهان کردیم از هم درد و دلامونو
دیگه بد شدیم باهم
بیا بزنیم باهم دیگه حرفامونو...

 

[sanam_gh_]

سرگردون تو خیابون
با دلی که کرد منو داغون
دیگه نبودت منو کرده حیرون
همش سردرگون
اگه خوشی با اون
دلتو زدی براش صابون
همین دیگه می‌کنه
فقط منو آروم...

 

[sanam_gh_]

من دگر در این شب ها
نگران فردایی بی طلوع نخواهم شد...

 

[sanam_gh_]

هیچ چیز آدم و عوض نمیکنه جز عشق
که بخاطرش تغییر می‌کنی
اما می‌دونی
اگر یک روزی عشق
از دلت رفت
دیگه هیچوقت
اون آدم سابق نمی‌شی...

 

[sanam_gh_]

روزها، ساعت‌ها و ثانیه‌ها گذشت و من عاشق هرکسی جز خودم شدم
عمری گذشت و نفهمیدم که چقدر از خودم
دور شدم...!

 

[sanam_gh_]

ای وجدانی که مرا از بدی‌ها متمایز کردی
آرام بخواب در خفای قلب به ظلمت فرو رفته‌ام
خفته باش و ناآگاه از من...
ناآگاه از دیگران...
بگذار مرا به حال خودم
منی که طعم بی مهری چشیده‌ام‌ را...
رها کن
بگذار تا کمی بی وجدان شوم...

 

[sanam_gh_]

دستات سرد شده ، اما نه دیگه به اندازه آغوش من‌...

 

[sanam_gh_]

شده عاشق شوی
غمی به جانت بزند؟
هر دم سری به اندیشه‌هایت بزند؟
فکر بودنش کنی
و از رفتنش دم بزند!