روی سایت دلنوشته روزگار سرد من|آذردخت پاییزی کاربر انجمن یک رمان

[Shadi.Roohbakhsh]

و تو گول حرف‌هایش را می‌خوری
هر روز سرد تر از دیروز می‌شوی.
گرمای دلت را در میان سرمای زمستانی روزگار گم می‌کنی
به خاطر چه چیز؟
قدرت؟!
شهرت؟!
و شاید هم
رهایی؟!​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

رهایی به خاطر چه؟
شهرت چرا؟!
قدرت به چه درد من وتو می‌خورد؟!
وقتی که خودمان باعث ضعیف شدنمان هستیم.​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

روزگار! مگر نمی‌گویند:
"تقدیر توست
سرنوشت، دست روزگارست!"
پس چرا؟ چرا تقدیر من را سیاهی فرا گرفته؟!​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

بازیگر قابلی هستی؛ ولی...
گاهی از سر بی‌توجهی، زندگی هایی را
نابود می‌سازی.​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

روزگار سرد من،قلبت هنوز می‌تپد؟!
نه، قلب تو سنگی بیش نیست.
سنگ جان ندارد، دارد؟!
​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

رهایم ساز از این تقدیر شوم
رهیام ساز، از جنون ودیوانگی!
مگر نمی‌گویند:
"بازیگری تو فوق‌العاده است."
پس بازی کن برایم
بازی انتقام
مرگ
و
خاموشی!​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

قلب تپندۀ من
ناونوایی ندارد.
دلش، آرامشی می‌خواهد بی‌انتها!
روزگار، دل تو هم چنین بود.
دل مهربان تو از سر لطف، کینه‌های بی‌امان انسان‌ها
چُنین شده است.​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

تمام فریاد هایم را
در نگاهم خفه کرده‌ام
می‌دانی چرا؟
چرا که فریادهایم فقط، مختص یک نفرست.
باید خودت ببینی
بشنوی
و
بخوانی!​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

روزگار! چرا دنیایت تیره‌ است؟!
با دنیایت چه کردی؟
دلت مهربان بود.
نگاهت پر بود از مهر ولطف!
حالا چه شده است؟
چرا دیگر دست نوازش را، به سرنوشت تاریک من نمی‌کشی؟​

 

[Shadi.Roohbakhsh]

دل توهم بی‌قرار‌ست؟
بی‌قرار مهر ولطف
بی قرار کسی که، بدون منت تورا آرام کند.​