مشاعره مشاعره با اشعار نیما یوشیج

[m.sina]

نه به بی موقع آمدم پی جود

کم شود از کسی که خفت و به راه

دیر جنبید و رخ به من ننمود

آن که نشناخت قدر وقت درست!

تا جهان نقشبند خانه ماست

کم کس آید به کاردانی راست

 

[فلورا.]

تا جهان نقشبند خانه ماست

کم کس آید به کاردانی راست

ترا من چشم در راهم

ترا من چشم در راهم

شباهنگام

 

[m.sina]

ترا من چشم در راهم

ترا من چشم در راهم

شباهنگام

می‌میرم صد بار پس مرگ تنم
می‌گرید باز تنم هم تنم در کفنم
زان رو که دگر روی تو نتوانم دید
ای مهوش من، ای وطنم، ای وطنم

 

[فلورا.]

می‌تراود مهتاب

می‌درخشد شبتاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته‌ی چند

خواب در چشم ترم می‌شکند

 

[m.sina]

می‌تراود مهتاب

می‌درخشد شبتاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته‌ی چند

خواب در چشم ترم می‌شکند

دردا که نگشت هر کسی محرم ما
اگاه نشد به دل ز بیش و کم ما
انی که نشاندمش سخن ها در گوش
دیدم که ز دور خنده زد بر غم ما

 

[فلورا.]

دردا که نگشت هر کسی محرم ما
اگاه نشد به دل ز بیش و کم ما
انی که نشاندمش سخن ها در گوش
دیدم که ز دور خنده زد بر غم ما

این منم مانده به زندان شب تیره که باز
شب همه شب
گوش بر زنگ کاروانستم!

 

[m.sina]

این منم مانده به زندان شب تیره که باز
شب همه شب
گوش بر زنگ کاروانستم!

من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
مقصود من ز حرفم معلوم بر شماست
یک دست بی صداست

 

[فلورا.]

من چهره ام گرفته
من قایقم نشسته به خشکی
مقصود من ز حرفم معلوم بر شماست
یک دست بی صداست

تا دری بگشایم

به عبث می‌پایم

که به در کس آید

در و دیوار به هم ریخته‌شان

بر سرم می‌شکند!!

 

[m.sina]

تا دری بگشایم

به عبث می‌پایم

که به در کس آید

در و دیوار به هم ریخته‌شان

بر سرم می‌شکند!!

در پی او سیرها کردم بسی
از همه دور و نمی دیدیم کسی
چون که در من سوز او تاثیر کرد
عالمی در نزد من تغییر کرد
عشق ، کاول صورتی نیکوی داشت
بس بدی ها عاقبت در خوی داشت

 

[فلورا.]

تا جهان نقشبندِ خانه ماست

کم کس آید به کاردانی راست…:/