روی سایت مجموعه دلنوشته های صدای دل|زهرا افشار کاربر انجمن یک رمان

[فرزانه رجبی]

″باور ها″
مرا ببین،
من همین گونه ام که هستم!
سرد ، خشک و گاهی آزاردهنده...
گاهی هم آرامش ات را بهم می‌زنم و سوهان روح ات می‌شوم!
اما ؛
از دل دیوانه ی من چه خبر داری؟
دیوانه که شاخ و دم ندارد!
گاهی با تمام عشق اش می‌تواند بی‌رحم ترین باشد!
اما بدان که پشت احساس هر دختر بی رحمی
دختری گوشه گیر، بخاطر سردرگمی اش، ناله های بی صدا سرمی‌دهد و اشک می‌ریزد...
با تمام بی رحمی اش؛
خواب تو را می‌بیند و تو را کنارش حس می‌کند،
و مانند دیوانه ها با تو در خلوت اش حرف می‌زند!
حتی با تو در خیابان زیر باران قدم می‌زند، می‌خندد و دستت را می‌فشرد. . .
با تو در امتداد جاده ی درختی قدم می‌زند و تو برایش آواز می‌خوانی. . .
او،
تمام خاطرات نداشته اش را در ذهنش با تو می‌سازد. . ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فرزانه رجبی]

″خواب″
و در نقطه ای از شب،
با روحی خسته؛
هر چه تقلا می‌کنم برای خواب،
دردی از درون خستگی ام را دو چندان می‌کند،
و با این حال باز هم خواب به چشمانم نمی‌آید...
هر چه می‌خواهم به خواب روم،
نمی‌شود!
درست مثل دوست داشتنت...

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″حرف های باران زا″
هوا بد بود...
اما آنقدر خوب شد و خوب شد و خوب شد که
باران شد!
آرامشی عذاب آور،
یک پارادوکس عجیب!
که همچون سیلی مرا در افکارم غرق می‌کند،
که مرا می‌شوید...
مرا به قبل باز می‌گرداند؛
همان آدمی که احساسی داشت برای ابراز کردن،
همان که می‌توانست عاشق شود،عشق بورزد،و جدی نگیرد دغدغه های زندگی را جوانی کند!
اما هر چه خواست نتوانست، شاید هم نشد.
زندگی آنقدر روی بدش را نشانم داد،
که همه ی احساساتم را خاموش کرد!
درست مثل شمعی که با طوفان خاموش شده باشد،
فقط خدا می‌داند که چطور می‌شود باز روشن شوم...
با خودم فکر می‌کنم که شاید زمان روشن شدنم فرا رسیده وگرنه تیر را چه به باران؟!

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″رفیق جان″
هی رفیق جان!
یک روزی هم می‌رسد که باهم
در خانه ی اختصاصی خودمان
مشغول به استراحت می‌شویم!
همان خانه‌ی چوبیِ میان جنگل
که وقتی داخل اش می‌شوی...
بوی خوشِ چوب و حس آرامش وجودت را فرا می‌گیرد!
همان خانه‌ی نقلی و دوستداشتنی مان که سر تا سرش قاب عکس هایی از دیوانه بازی هایمان دیوارهای چوبی را پر کرده است،
که با هر بار دیدنشان نمی‌شود یاد خاطرات شیرین باهم بودنمان نیفتیم و لبخند روی لبمان ننشیند!
رفیق جان!
بالاخره روزی می‌رسد که سرِ چیدن دکوراسیون خانه باهم بحث می‌کنیم، و در آخر تسلیم تو و سلیقه ی خوبت می‌شوم و تو،
یک خانه ی هنری و خلاقانه تحویلم می‌دهی که از در و دیوارش عشق می‌چکد!
و من،در هر گوشه کناری، گلدان هایی با گل های نرگس می‌چینم...
و خانه را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فرزانه رجبی]

″فرق ما″
فرق من با تو اینه که،
من یه نقطه ی کوچیک روشن رو تو عمق تاریکی میبینم،
و تو فقط از تاریکی می نالی...

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″تنهایی رحمته″
شاید تنهایی چیزیه که حق منه، که چیز خوبیه!
تو این دنیای بی رحم که هیچکس قابل اعتماد نیست، تنهایی رحمته!

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″به تماشایم بنشین″
اگر میخواهی مرا پیدا کنی،صدایم مکن،
چیزی عایدت نمیشود...
به تماشایم بنشین!
چرا که مرا این نزدیکی ها نخواهی یافت؛
مرا میان جنگل ها بیاب، میان حس تازگی
که با شگفتی اش ، یکی شده ام،دشت شده ام،صحرا شده ام و بادی که در گوش ات هوهو میکند...
دنبال من نیا...!
چرا که هر لحظه در حال دویدنم،
مرا هیچگاه نخواهی گرفت،
اما به جایش،به تماشایم بنشین،
که چطور در فراسوی امواج دریا غرق شده ام،
دریا شده ام، موج شده ام،
همراه من نیا تا غرقِ من نشوی...!
اما به جایش؛
به تماشایم بنشین که چطور مانند پرنده ای سفید ،با بال هایم اوج خواهم گرفت و در آسمان شب ستاره هایم را در آغوش میگیرم و ستاره میشوم...
آری!
به تماشایم بنشین...!
و ببین که چطور در رویایم غرق شده ام،
و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فرزانه رجبی]

″فرصت کوتاه″
اگر فرصتی برای خوشحالی پیدا کردید؛
دریغ نکنید،حتی صبر هم نکنید...
صفت بچسبید به اون فرصت و ازش استفاده ی کاملو ببرید،حتی هرچقدر هم احساس کنید اون حس کوتاه باشه، هیچوقت از دستش ندید!
چون ممکنه همون فرصتی که براتون پیش اومده دیگه پیش نیاد!
زندگی کوتاهه؛
حرف ها زیاد؛
پس تا وقت هست،
همونجور که دلتون میخواد،
زندگی کنید و عشق بورزید...

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″قلم″
قلم را نمیشناختم،
تا وقتی که برای اولین بار؛
با عشق،با محبت،با حسی جدید و عجیب آشنا شدم!
قلم را نمیشناختم،
تا زمانی که تنها بودم،همدمم شد،
راهی شد برای بیان رویاهایم،
برای سبک شدن،برای رفیق شدن،
و هر زمان که آشوب بودم،آرامشم شد!
آغوش شد...
و بی چون و چرا احوال مبهم و غمگینم را به خود آورد...
و قلبم را تسکین داد!
قلم؛
بی جانیست که از همه ی آدمیان جاندار تر است...

#زهرا افشار

***

 

[فرزانه رجبی]

″لبخند″
بیا از چیزای خوب بگیم و دور بشیم از این شهر خسته کننده و برای خودمون یه جایی پیدا کنیم که برای همیشه خوشحال بمونیم...
همه در زندگی مشکل دارند؛
و کسی که با این حال لبخند میزند،
برنده است...

#زهرا افشار

***