روی سایت دلنوشته‌ی روز رفتنم | sepideh13 کاربر انجمن یک رمان

[Sepideh.T]

***
نمی‌دانم!
ولی این را می‌دانم که آن‌ها دوستانم نبوده‌اند...
آن‌ها دشمنانم‌ بوده‌اند!
دشمنانی که در پی فرصتی برای شکستن بوده‌اند!

 

[Sepideh.T]

***
خاطراتم را مرور می‌کنم. پر است از اشک، بغض، تنهایی، درد، نا امیدی، یاس، حال بد، گریه... .
خنده‌های دروغی و قهقه‌هایی که از صدها فریاد بدتر و دردناک‌تر بوده‌است!

 

[Sepideh.T]

***
همین...!
من حتی خنده‌هایم هم تظاهر بوده‌ است!
خنده‌هایی که فقط برای این بود که کسی از درون من آگاه نشود!

 

[Sepideh.T]

***
یادم می‌آید همه به من می‌گفتند:
- «خوش به حالت فارغ از غم جهانی و راحت می‌خندی!»

 

[Sepideh.T]

***
همیشه بعد از این حرفشان می‌خندیدم، یه خنده بلند!
آن‌ها فکر می‌کردند این خنده‌ی بعد از حرفشان به‌خاطر نداشتن غم است!

 

[Sepideh.T]

***
خبر نداشتند به آن‌ها و حرفشان می‌خندم! به طرز فکرشان می‌خندم!
به این می‌خندیدم که خبر نداشتن من حالم خیلی بد است!

 

[Sepideh.T]

***
می‌خندیدم چون خبر نداشتند قلب، روح، غرور و احساسم را همیشه‌ از دست داده‌ام!
آدم‌ها نمی‌دانستند که من مرده متحرکی‌ بیش نیستم!

 

[Sepideh.T]

***
می‌خندیدم و به خودم افتخار می‌کردم که بازیگر خوبی هستم!
آن‌قدر خوب نقش بی‌خیال‌ها و کسانی که غم ندارند و ناراحت نیستند را بازی می‌کردم که حتی نزدیک‌ترین‌ها به من هم آن را باور می‌کردند!

 

[Sepideh.T]

***
باز هم مرور می‌کنم!
از اولین خاطره‌ای که به یاد دارم تا آخرین‌اش را مرور می‌کنم!
به سختی می‌توانم نفس بکشم!

 

[Sepideh.T]

***
حرف‌های دکتر‌م در گوشم بلند می‌شود:
- «باید از استرس و تشویش و نگرانی دور باشه، برای قلبش خوب نیست!»
خودتون که بهتر می‌دونست وضعیت قلبش اصلا خوب و مثل یه دختر جوان نیست!