روی سایت دلنوشته‌ی متظاهر به شادی | Nasi _84 کاربر انجمن یک رمان

[nasi_ag]

***
عجب زندگی زیبایی!
از وقتی به دنیا آمدم، گریه کردم.
وقتی در سن قشنگ نوجوانی رفتم، غصه‌دار بودم.
وقتی در سن پرشور جوانی بودم، تظاهر به شادی را یاد گرفتم.
و در سن پیری، غصه و تظاهر، جواب نداد
و باز هم مثل کودکی گریه کردم.​

 

[nasi_ag]

***
بی‌حال نشسته‌ام.
به اطرافم نگاه می‌کنم،
چه جالب! کسی نیست
کاش، یک نفر هم در این دنیا، به فکر من بود.​

 

[nasi_ag]

***
گفت: دوستت دارم.
گفتم: از دروغ تنفر دارم.
گفت: چرا؟ دروغ!
گفتم: در زندگی‌ام جز نیرنگ و دروغ چیزی دیگری ندیده‌ام.​

 

[nasi_ag]

***
خداوندا!
نمی‌دانم دقیقاً کجای این جهانم.
فقط می‌دانم که دلم، غم دارد.
گلویم، بغض دارد.
حالم را دگر حتی خودم‌ هم، متوجه نمی‌شوم.
چشمانم را روی هم می‌گذارم؛
بلکه از درون چشم‌هایم قطره اشکی بچکد.
اما، باز هم از تلاش به تظاهر خسته‌ام!
خسته‌ای که آرزویش فقط مرگ و یک، خواب عمیق است.​

 

[nasi_ag]

***
گفتم: می‌دانی این دنیا جای چه کسانی‌ست؟
گفت: نه!
گفتم: جای کسانی که تا آخرین لحظه تظاهر به خوب بودن می‌کنند.
گفت: چرا؟
گفتم: اگر تظاهر نکنند آخَر دق می‌کنند.​

 

[nasi_ag]

***
کاش می‌شد،
در اوج تنهایی کسی پیدا شود
که دستم را، بگیرد و بگوید: هوایَت را دارم.​

 

[nasi_ag]

***
این روزها!
عجیب، دلم هوای این را کرده که یک نفر حامی‌ام شود.
و دیگر احساس بی‌کسی، نکنم.​

 

[nasi_ag]

***
گفتم: دلتنگم.
گفت: دلتنگ چه کسی؟!
گفتم: نمی‌دانم!
خندید.
کاش می‌دانست منظورم را؛
من دلتنگ تنهایی‌هایم شد‌ه‌ام.
که آن ‌هم مرا، تنها گذاشت.
و حال نه تنهایم، نه‌ هیچ چیز دیگری.
بلکه مردۀ‌ متحرکی بیش نیستم.​

 

[nasi_ag]

***
دلم، حالی شبیه به یک اقیانوس دارد.
اما، تفاوتی دارد.
به‌ جای آب در خود، دریایی از غم دارد.
و هرگاه طوفانی شود، چشمانم لبریز از اشک می‌شود.​

 

[nasi_ag]

***
چه ناجوان‌مردانه گذشتند
از دلی که، عمری مهربان بود.
حالا که از سنگ گشته، برای چه به سراغش آمدند؟!
او قصد نرم گشتن ندارد،
آخر فهمید تا زمانی که سنگ باشد، توجه به او خواهند کرد.​